ලෝ පරසිදු දසමහා ගංගා
දිගින් වැඩිම ගඟ වන්නේ නයිල් කියා නම දුන්නේ
අප්‍රිකාවේ පිහිටන්නේ ආරම්භය විල කින්නේ
වික්ටෝරිය විල මත්තේ නයිල් නදිය බැබ ලෙන්නේ
ඊජිප්තුව හරහා ගොස් මුහුද කරා යොමු වන්නේ
දිගින් දෙවැනි තැන ගන්නේ ඇමසන් ගැන කියැවෙන්නේ
අතු ගංඟා රාසියක්ම ගංගාවට එක් වන්නේ
ලතින් ඇමරිකාවෙ තමයි ගංගාවත් පිහි ටන්නේ
ඇමසන් මහ වනය මැදින් ගඟ දිය පහළට යන්නේ
දිගින් තෙවැනි තැන ගන්නේ යැංසිකියැන් නම් වන්නේ
ආසියාවෙ පිහිටිය මුත් චීනයටයි අත් වන්නේ
මිසුරි - මිසිසිපි වන්නේ සිවුවැනි තැන අර ගන්නේ
උතුරු ඇමරිකාව තමයි පෝෂණයට මුල් වන්නේ
රුසියාවට අත්වන්නේ යෙනිසි ගඟ පිහි ටන්නේ
යුරෝපයට නොම වන්නේ ආසියාවෙ බව දන්නේ
කහ ගඟ යනු වෙන් වන්නේ හොවැංහො ගඟ බව දන්නේ
ආසියාවේ පිහිටන මුත් චීනයටයි අත් වන්නේ
ඕබී යනුවෙන් එන්නේ උතුරට ගලමිනි යන්නේ
ආසියාවෙ උතුරු කරේ හිම මත ගඟ බැස යන්නේ
කොංගෝ ගඟ නම් වන්නේ රටත් එනම මයි ගන්නේ
අප්‍රිකාවෙ පිහිටන්නේ ශයර් රටයි මෙප වසන්නේ
මීකොං ගඟ නම වැන්නේ ආසියාවේ වැජ ඹෙන්නේ
අමුර් ගඟ බැස යන්නේ ආසියාව ඔප වන්නේ
මේ අයුරින් දැන ගන්නේ ගංඟා දහයක් වන්නේ
අනුපිළිවෙල දිග අනුවයි කට පාඩම් කර ගන්නේ
කිත්සිරි ඒ. මද්දෙවිතාන
එදා පිපුණු සුවඳ මල්
දසක හතරකට පෙර කොළොම්පුර පයගසා
රාජකාරිය සමඟ අතකසට කර ගසා
එදා සිටි කවින් සහ කළණ ඇසුරක් නිසා
මතකයක් ඉකි බිඳී මිලින නෙත් පෙති වසා
පිටකොටුවේ බොදු මැදුරෙ සහ ඕඩෙ පන්සලේ
සුරතලේ බැලුව හැටි අසිරිමත් කවි කුලේ
කිවිඳු චිත්‍රානන්ද රැගෙන අතකස බලේ
"බිංගිරිය" ගෙන පසුව මහඟු වෙහෙයක් කළේ
"විල්බාවෙ" "අලව්වෙ" "හාකගොඩ" ""බෝපගේ
"අහංගම" "බලගල්ලේ" "හපුගොඩ"ද එක වගේ
"කොත්මලේ""එඩ්මන්ඩ් " ද "පාතකඩ" "ලියනගේ"
එදා පිහිනා ගියහ රැලි නගා කවි ගඟේ
"සිරිඅයිය" ලෙඩ ගානේ ඉඳහිටය පැමිණුනේ
"ටියුඩරය" කවි හටන් බිම නිතර පැටලුනේ
"කිරළ ගහවෙල" "යාලෙ" කිවිහු ඉහළම ගනේ
හෙළකවිය රැකීමට නිරතුරුව වෙහෙසුනේ
කිවිඳු "විද්‍යාරත්න කිරුළපන" අග පුරේ
රසම රස ගුලාවක් විය කොළඹ පරපුරේ
එදා පිපි සුවඳමල් කොළඹ කවි පෙරහැරේ
එකින් එක මිලිනවී අසරණයි සනුහරේ
සාදු නාදය දිදී සිටිය "මීමන කළු"
"කටුවාල මුල්ල " "රක්වාන" උක්දඬු තැලු
"සේසිරිගෙ" ගිගිරිහඬ ගොළුය සවනට ගැලු
නිවී ගොස් දිගු කලෙකි රටම දිනු කවි සිළු
ධර්ම ශ්‍රී මුද්දුවගේ
අනවරත අරගලය
හිමි නිජබිම
අහිමිව
තැන තැන යන්නෝ
තම වරප්‍රසාද
අයිතිවාසිකම් වෙනුවෙන්
හඬ නගමින්
උරුමක්කාරයන්ගේ
වාස භූමි
සුනුවිසුනු කරයි
තවමත්
අනුනගේ නිජබිම
උදුරා හිමි කොට ගෙන
අත්පත් කර ගත්තෝ
තම වරප්‍රසාද
අයිතිවාසිකම් වෙනුවෙන්
හඬ නගමින්
උරුමක්කාරයන්ගේ
වන භූමි
සුනුවිසුනු කරයි
තවමත්
චාන්දනී දේවිකා පුංචිහේවා
තෙල් සුසුම්
දෙයියෝ සාක්කියෑ
මේ .... අනේ....!
කන්දේ මහතුන්ය නොවැ,
දින ගාණක් යැ
මහා කළුවරේ,
සීතලේ ගුලිවෙලා
ගැහෙනවා නොවැ
හන්දියේ
තවම නැතුවා යැ
ඩොලර් කොළ ගෙවලා නැවට
මහා සයුරෙන්
මෙගොඩ වන්නට පෙළට
ටැංකි පිරිලා නැති යැ
දිගට හරහට යැ
හැඩ වැඩ යැ
දිවා රැයේ නිවේදන යැ
පාට පාටින් දිලිසෙන
ලොකු ඇත්තන්නෙ රූප යැ,
විගසින
තෙල් දෙනවාය පැවසෙන
ගෙන අත ටෝකනය
පෝලිමේ ගන්නට යැ
තෙල් බිඳ යැ ටැංකියට
එනදාක රතු බවුසරෙන් යැ....
ටැංකිය යැ පෝලිමේ යැ
නිහඬ කළ ටෝකනය
පිපිරි ගිනි ගත් දින යැ
නිමා වේවි ද යැ
හඬන, ඇවිළෙන,
පෝලිමේ අර්බුද යැ
තෙල් සුසුම්
කීර්ති කපුවත්ත
පසක් වීම
මිරිඟුව පසු පසම ලුහු බැඳ
උකහා ගත් මුළු දිවිය
දැනි නොදැනී යන අසුරු සැනි
උපාදාන කොට හිඳී ජීවිතය
හුදෙකලාව හා සහ වාසය
පමණ නිවනක් තවත් කොහිවෙද
දිදුලන දැලි අංශුවක් තරමට
ඉහිල් වී නිවී සැනැහේ දිවිය
රාත්‍රිය තුළ පෙනේ සුන්දර දහවලක්
නරකයෙන් මතුවී ඒ
දැකුම්කලු දෙව්ලොවක්
දනිමි හැඳිනිමි නිමේෂයකට
මගේ දිවියේ කලාකරුවා මමම බැව්
ස්වර්ණා කාන්ති පෙරේරා
සිරස සහ කිරීටය
අභිශේකයේදී
කුමර සිරසට
වැටුණි මිණි ඔටුන්නක්
කුමරහිස එතැන් සිට
පත්විය රාජශීර්ෂයකට
බලමින් එහි සිරි
සිටින අතර අත වැස්සෝ
නියෝග...
යුක්තිය පසිඳලීම්
දඬුවම්
රාජ්‍ය පරිපාලනයෙහි
බර දැනුණි ඔවුනට
පෙනුනි කලකදී ඔවුනටම
නැමී තිබෙන යුරු රාජහිස
අන්තේවාසිකයෝද
රට වැස්සෝද
බැලුහ කුකුසින් ඒ දෙස
බර වැඩි වීද ඔටුන්න සිරසට
පෙනුණිද නිහතමානීකම රජුගෙ
විසඳුම් නොමැතිව
දිවි ගෙවති තවමත්
ජනී ජන
සරත් කුමාර වික්‍රමගේ
විදෙස් කවිය
වියපත් මවකගේ ගීතය
අරුණ උදයේ පිබිද සැමදා
දිලෙන ගිනිදැල් අතර මැදිවී
දල්වමින් ගිනි උදුන මත්තේ
නිවෙස අතු ගා අහර උයලා
නිවෙන, දිලිසෙන අඹරෙ තරු පෙළ
කරයි එබිකම් නබෝගැබ සිට
එහෙත් තවමත් යොවුන් දරුවෝ
ලබති නිදිසුව සිහින මව මව
හිසේ බැඳි ඒ සේද පටවල්
විසිරි යද්දී ළය මතේ
හමා ගිය මඳනලින් කෙස් රොද
නමුදු ජීවන සැඳෑවේ මම සිටිමි
තවමත් වැඩෙහි යෙදෙමින්
සීත සුළඟට දුබල වී යන
ලිපේ ගිනි දැල් අතර මැදිවී
අයිරිෂ් ජාතික නාට්‍යකරුවකු හා කවියකු වන විලියම් බට්ලර් යේට්ස් 1865දී ඩබ්ලින් හිදී උපත ලද්දේය. 90 දශකයේ මුල් භාගයේ ඔහු ලන්ඩනයේ සිටි අතර කවියකු ලෙස සිය රාජකාරිය ඇරඹුවේය. අයර්ලන්ත සාහිත්‍යයේ පෙරලිකාරයකු ද වූ මොහු 1922 සිට 1928 දක්වා කාලය තුළ අයර්ලන්ත සෙනෙට් සභිකයකු ලෙස කටයුතු කළේය. 1923 දී යේට්ස් සාහිත්‍ය සඳහා නොබෙල් ත්‍යාගය දිනා ගත්තේය. 1935 දී 70 වැනි වියේදී මිය ගිය විලියම් බට්ලර් යේට්ස් ගේ Song of old mother යන පැදි පෙළේ පරිවර්තනයකි මේ.
පියදස් කල්පගේ
ඇසළ අසිරිය
රජ ගෙය බිසව පුතු අතහැර ගියදාය
ලද සුව බෙදු ඉසිපතනය මිගදාය
දිය ඇස සවස ආ ගිය මඟ පහදාය
සිහිවන දවස ඇසළේ පුණු පොහොදාය
අඹු දරු බැඳුම් සක්විති සුව බාදාය
කය සිත මිදුම් නොනැසෙන සෙත සාදාය
ගත් මඟ දිනා සිහ නද නැඟූ ලෝදාය
සිහිවන දවස ඇසළේ පුණු පෝදාය
මම යන මඟේ යන දහසක් මමායන
බර හිස මතට පටවාගෙන තමා ගැන
විඳිනා වෙහෙස පිස නිවනින් නිමාවන
මඟ අපි සොයමු අද ලොව හැර දමායන
පරාක්‍රම ගුණසේකර
වස්සානයට නුඹ බාරයි
ඉඳහිටකැ මඳ වැහි
වහින බව දනිමී
එවන් වැස්සට රතුව
නුඹෙ දෑස්
බරව ඇතිදෝ සිතමි......
අකුණු මැද අනෝරා
වැස්සටත් නොතෙමවා
නුඹව යළි සෙවණකට
හැරලන්න සිතමී......
ඒ වැස්සෙ කෙළවරක
තබා යළි යළි නුඹව
මා හැරී එන්නටම පතමි....
ඔමේෂ් ශෙහාන් දහනායක
නපුරු රෝස මල
රෝස කැලෙන් කැටුව ආව
රෝස කුමරි අතේ ඇනුණ
රෝස කටුව ඉවතට ගෙන
සුවපත් කළ ජීවක මම
සුවපත් වූ අයුරු සැණෙන්
නටුවේ කටුව ගෙන දෝතට
අනිමින් මා සිත වටේට
මා රිදවා වෙනතක ගිය
නපුරු රෝස කුමරිය ඇය
මාලතී රූපිකා පුංචිහේවා
තනිකම
සීතල පිනි බිංදු වැටී
පොළොව තෙමන රෑ යාමේ
එක වරකට දහස් වරක්
ඔබ මට සිහි වෙනවා
පාළුව තනිකම දැවටී
හිතට කාන්සිය දැනිලා
තනි යහනේ ඉන්නා විට
ඔබ මට සිහි වෙනවා
ගාමිණි චන්ද්‍රසේන
වැලපෙන කවි හිත
කෙළෙසෙන සුන්දරත්වය මැද මවිත වෙලා
වළකන මං නොදැක අසරණ බැළුම් හෙලා
පළ දෙන පවක කැලතෙන මනු සතුන් බලා
කැළඹී හඬ හඬා බෙම්ගඟ යාය ගලා
කාසිය පසු පසම දිවයන අපෙ අයම
වාසිය තකා මේ සුන්දර බව පරම
කෙරුවත් අහිමි මරමින් දියදම උරුම
පාපය සාපයක් නොවුණොත් වෙමි පුදුම
දිය කඳ මැදින් ඔරු කඳ ඇදි අදී ඔහේ
සිය වෙර හබල වෙත දී කවි කියනු ඇහේ
ඒ පෙර දිනයි දැන්නම් මෙහි දැකිය නොහේ
මියගිය සිහින පෑරී සිතේ සතුට නැඟේ
යු.කේ. සෝමරත්න
පෝලිම් කවි
ඉන්නේ පෝලිමේ මං පළමු දා සිට
කන්නත් දෙයක් නෑ බඩගින්න දැනුනම
බොනවා වතුර ඒකටත් එක්ක තිබහට
මේවද අපිට දෙන්නේ ඡන්දේ දුන්නට
හිත හොඳ එකා පෝලිම මැද්දෙ ඉන්නකොට
"ක්‍රමදත්" එකා පැන්නයි පොම්පෙ ගාවට
මොනවා කරන්නද රාළහාමිත් අහක බැලුකොට
යන්නේ කවදාද මං තෙල් පෝලිමෙ මුලට
බුද්ධප්‍රිය වික්‍රමරත්න
මීවිත
මඟුලටත්
අවමඟුලටත්
අද නැතුවම බැරි
මීවිත
ඇම්.ඩබ්.
අනුර ශාන්ත
උතුම් මතකයක්
මිනිසත්කමට වැඩි මිනිසත් කමක් වුණේ
ඒ උත්තම ගතිය තම වාසියට නෙමේ
මළගම සිද්ධ වුණ එතුමගෙ අඳුරු දිනේ
අප හැර ගියේ අපෙ හිතවත් සුනඛ තෙමේ
නැති ආදරය මිනිසකුගේ සිනාවක
නුඹගේ දෑසෙ රැඳුනා හැම වෙලාවක
'රෝවර්' සිටිය අප ළඟ හැම දිසාවක
ගේ දොර පාලු වී ගිය හැටි නිමේෂක
හුරතල් වුවේ දරුවකු ලෙස අප සමඟින්
ආදරයට රැඳී සිටියා අප අසලින්
සිදු වුන වියෝගය සටහන් වී කවියෙන්
ස්මාරකය සිත තුළ තැනිලා කඳුළින්
අරලිය ගසක් සිටවා ඇත සොහොන ළඟ
එහි මල් පිපෙයි එක දවසක කිණිති අග
පැතිරෙන විට සුවඳ ගේ වට හතර දිග
සුසුමෙන් මතක් වනු ඇත නුඹ සිටිය වග
ගාමිණි ලිවේරා
කුසගින්න
පොත්තට
රැලි ගැසුණු
කුස පුරාවට
පිනට දුන් පිඬක් මිස
නොමැත රසමසවුලක්
බුදුන් බණවර දෙසන්නට පෙර
දිබ්බ චක්කු වෙත යොමා
කුස නොපිරි කල
කුසට පමණක් නොව
නිවීමට අහර දේ
සිවු දෙසද සය දෙසද
නෙත් යෙමා බැලුවද
නොමැත අහරක් කුසගිනි නිවන්නට
යදින්නට පෙර අහස ගුගුරන්ට
මිහිමත වැඩ සිටින දෙවිඳුනේ
අපට අහරක් දෙනු
යදින්නට පෙර සක්වලින් එපිට
යකුනි තොපි
අපට අහරක් දියව්
ජයතිලක රත්නායක
කඳ සුරිදුනි
ඇසළ මහේ දෙව් සිරිසෙත ගෙන දුන්න
මැණික් ගඟේ සිහිලස දිය නා ගන්න
වසරකට වරක් පෙරහර නරඹන්න
කඳ සුරිඳුනේ බැහැ දේවාලෙට එන්න
පානම් පත්තුවේ සිට පා ගමන් එන
බැතිමත් දනට ඔබගේ රැකවරණ දෙන
එන්නට නොහැක අපෙ දෙපතුල් රිදුම් දෙන
තෙල් පෝලිමට යනවා හෙට උදෑසන
මල් දෝතක් අරගෙන කිරි වෙහෙර වැඳ
පූජා වට්ටියක් පඬුරක් අතෙහි බැඳ
බුදු ගුණ කියා බෝ සෙවනේ පහස විඳ
දෙවොලට ආපු හැටි මතකයි සුරිඳු කඳ
කතරගම දෙවිඳු වඳිනට පුරුදු ලෙසින්
අතරමඟ නවතිමි තෙල් ටික නොමැති කමින්
නිතර ඇසෙන කාවඩි නද දෙවොල තුළින්
නතර නොවී පවතින ලෙස පතමු ඉතින්
මුතුලී අබේවික්‍රම
දුවට මවක මිස
රක්තාකළි රාස්සයො
බමන රජයන රැයේ
ගාමන්ට් බසෙන් දුව
කැටුවා එන මඟ දිගේ
මොර ගෑව මගේ සිත
දුවේ නුඹ ගැන බියේ
හීන අත ගගා එම
නුඹ සිතෙන් හැමදාම
කළු කපා එළිය දුන්
සඳ එළිය නොවෙද මම?
දැන් ටික දොහක සිට
නුඹේ සිතු මනාපෙට
රූං ගා නුඹ සමඟ
ආව ගිය දොරකඩට
රාං කුරුලු රාජයා
මුමුණලා මිහිරි පද
දවටගෙන නුඹෙ සුරත
සරා උඩු ගුවන මත
මඟ දමා මගේ දුව
හිටි ගමන් ගිය පුවත
හෝස් ගා ගිනි තිබ්බ
මගේ පපු කුහරයට
කලේ වැදුණත් ගලේ
ගලේ වැදුණත් ගලේ
බිඳෙන්නෙම ඒ කලේ
එයයි නියමය දුවේ
ලාල් කළුතරගේ
වයිරසය
උප නුපන් හැම ලෝදන හද දවා
අවාරයේ ගවුසිය ගවු සිසාර ආව්‍යසනයක්
ඇවිළී සිත්හි වියෝ ගිනි
තැනු කූඩු පැටවු එක්ක කඩා වැටී
සිහින මන්දිර බිඳී ලෝකය උඩු යටි කුරු වී
බුමුතුරුනේ දෙපා රැඳි මැති පවා
කුලගොත බල නිල තල නොතැකු නියා
ස්ථිර යයි සිතූ සිල්ල බොරු වී
වයිරසය නම් මහා යදමින් බැඳ සිරවී..
පොළොව සේ දුක් ඉහිලුවත්
අගහිඟකම් මැද මනස් පැටළිලා
සලඹේ මුතු රකිනා අයුරින්
පරාජයෙන් උදම් වෙන්න
වියෝගයෙන් නොසෙල් වෙන්න
මද තෙද ඇති පත්තිනි මෑණියනේ
රැක දෙන්න සිත්හි සුව සහනය සදා
ඊ.එම්.ඩී.එදිරිසිංහ
මුහුණු පොත
ඔළු ගොඩක්
මදු ටිකක්
පිරි ඉතිරෙයි
වියරු හඬ....!
ගාමිණී දළුවත්ත
-----------------------
සතියේ කවිපොත
කෘතිය- පිපාසයි ආනන්ද
කුසිනාරාව තව දුරද?
කර්තෘ- ඉරාණි නිල්මිණී අබේසිංහ
ප්‍රකාශනය- ෆාස්ට් පබ්ලිෂින් පුද්ගලික සමාගම
මිල- රුපියල් 325/= පිටු ගණන- 84
සුවිශේෂී භාව ප්‍රකාශන මාධ්‍යයක් වන කවිය අවියක් කරගනිමින් ජීවිතයේ විවිධ මනෝභාවයන් පාඨකයාගේ හදවතට දැනෙන අයරින් රචනා කිරීමට සමත් කිවිඳියක ලෙස ඉරාණි නිල්මිණී අබේකෝන් හැඳින්විය හැකිය.
මුද්‍රිත මාධ්‍යයෙන් එළිදුටු ඇයගේ මුල්ම කාව්‍ය සංග්‍රහය මෙය වුවත් ඇය තුළ පවතින ප්‍රතිභාව ආගන්තුක නොවන බව මේ කෘතියෙන් පැහැදිලි වේ.
කෘතියට පසුවදනක් සපයමින් කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයේ සිංහල අධ්‍යයනාංශයේ ආචාර්ය කුමුදු කරුණාරත්න පවසන පරිදි සිංහල කවියෙහි කිවිඳියන්ගේ සම්ප්‍රදානය දුර්ලභ නොවූ මොහොතක අර්ථ පූර්ණ කවියක් සොයා ඉරාණි නිල්මිණී කිවිඳිය දිගු ගමනක් යෑමට මුලපුරා ඇති බවක් ද හැඟේ.
කිවිඳිය සතු අපූර්ව පරිකල්පනීය නිර්මාණ කුසලතාවයට නිදසුන් දක්වන පද්‍ය නිර්මාණ රැසක් මෙහි ඇතුළත්ය. අප බොහෝ දෙනකුට හුරුපුරුදු හෝඩි පොතේ එන සාමා සහ අමරගේ කතාව කිවිඳිය දකින්නේ නවතාවයෙනි.
මල් පිපීදැයි බලන්න
සල් ගහේ පාමුලට
ගෙන ගිහින් මා
කළ හදිය අමර....උඹ...
සල් මලේ මල් පියලි
පොඩි වෙලා තියෙන හැටි
පිපුණ මල් පෙන්නුවා නොව
පිපුණ මල් විසිරුවා දැම්මා නොවැ
සල් ගසම බිම දමා
බොහෝ දියණිවරුන්ගේ ලෝකයේ වීරයා සිය පියා ය. ඒ නිසාම ඔහුගේ වියෝව දියණියන්ගේ ජීවිතයේ සදාතනික හිඩැසක් ඇතිකරන්නට සමත්ය. කිවිඳිය ‘තාත්තාට’ නම් පද්‍ය නිර්මාණය තුළ පියාගේ වියෝගයෙන් තැවෙන දියණියකගේ හදවත ජීවමාන කරන්නී;මෙලෙසිනි.
ගතවෙනා මොහොතකම
මං නුඹ ම හොයනවා
නොමැතිවිට එ හැම තැන
නොරිස්සුම් සිතින් මං පෙළෙනවා
ඒ නොහොඳ නොක්කාඩු
තියෙන ඒ ඉසුඹුවෙදි
බිත්තියේ රැඳි රුවේ
සෙනෙහෙ තරවටු බැල්ම
මගේ මුළු දිවිය ම නිවනවා...
සුලබ වස්තු බීජ සිය නිර්මාණය සඳහා පාදක කරගත්තද ඒ තුළින් පාඨකයාගේ මනස නව මානයකට ගෙනයෑමට කිවිඳිය දක්වන සමත්භාවය ප්‍රකට කෙරෙන පද්‍ය නිර්මාණ කිහිපයක්ම මේ කෘතියට ඇතුළත්ය.‘අසන්නට සිදුහත් ඔබට කොයිදෝ වෙලාවක්’පද්‍ය පන්තිය ඊට එක් උදාහරණයකි.
ජීවිතේ හිඩසක්
තියෙන බව දනිතත්
කියන්නට
පැහැද සිටියත්
අසන්නට සිදුහත්
ඔබට කොයිදෝ වෙලාවක්
රටේත් ලෝකයේත් සිදුවන කාලීන සිදුවීම්වලට කිවිඳිය වඩාත් සංවේදී වන්නී, සහෘදයා තුළ ද ඒ භාවමය ප්‍රකම්පනය ඇතිකරමිනි. මෙහි එන ‘කළුවරයි’ පද්‍ය පන්තියට පාදක කරගෙන ඇත්තේ තමිල්නාඩු ප්‍රාන්තයේ ළිඳක් තුළ සිරවීමෙන් මිය ගිය දරුවා ය.
තේරුමක් නෑනේ මට
කොහේ ඉන්නව කියා
නුඹේ හඬ ඇහෙන් නෑ
නුඹෙ සුසුම් දැනෙන් නෑ
නුඹේ උණුසුම නොවෙයි
ගත පුරා දුවන්නේ
කළුවරයි අම්මේ
මට බයයි
පිටත හඬ ඇහෙනවා මේ දැනුත්
ඒව මම අහල නෑ කිසි දිනේ
පිරිමදින පිරිමැදුම් හරි රළුයි
නුඹෙ වාගේ නම් නොවෙයි
එදා ඒ කළුවරේ මේ වගේ
තනිවුණේ නැහැනේ මං
කළුවරයි අම්මේ
මට බයයි
කිවිඳිය තුළ ජීවත් වන ස්ත්‍රීවාදීනිය ඇතැම් නිර්මාණ තුළින් ප්‍රකට වුවද පිරිමියාගේ ගුණ රුව මැදහත් සිතින් දකින්නට ද ඇය සාධාරණ බවක් ද හැඟේ. මෙහි එන ‘ගැහැනියක් අදත් ඇත’ කාව්‍ය නිර්මාණය ඊට නිදසුනකි.
නුඹද ගැහැනියක නොවැ
විසුණු කර නොගෙන කුටුම්බය
ඉවසුවා නම් තව ටිකක්
වරදෙ නොබැඳෙන
පිරිමි ලොව නැත...
විජය දුවගෙන ආවෙ
නුඹ පිටව ගිය සැණින්
හඬා වැලපුණා ඔහු
නුඹ දකින්නට නැතිව ...
මේ, කෘතියක් ලෙස පළවූ කිවිඳියගේ පළමු කාව්‍ය සංග්‍රහය වුවද දිගු කාලයක් පුරා ඇයගේ පද්‍ය නිර්මාණ පුවත්පත්වල කවි පිටු තුළ පළවී ඇත. ඒ තුළින් ඇය සිය ප්‍රතිභාව මනාකොට ඔප් නංවා ගත්තීය. ඒ නිසාම ඇයගේ කවියේ රුව ගුණ පාඨකයාට ආගන්තුක නොවේ. ඒ නිසාම මේ කුලුඳුල් පද්‍ය කාව්‍ය සංග්‍රහය සහෘද හදවතට වඩාත් දැනෙන නිර්මාණ එකතුවක් වනවාට සැක නැත. එකිනෙකට වෙනස් වස්තුබීජ පාදක කරගනිමින් ලියැවුණු පද්‍ය නිර්මාණ 83ක් මේ කෘතියට ඇතුළත්ය.
සුරේකා නිල්මිණි ඉලංකෝන්
ප්‍රවීණ, ආධුනික ඔබේ කවි නිර්මාණ
පහත ලිපිනයට තැපෑලෙන්
පමණක් යොමු කළ යුතු වේ.
කවි සිළුමිණ,
ලේක්හවුස් - කොළඹ 10.
දුරකථනය 011 2429265
