ඉන්දීය පාර්ලිමේන්තුව පසුගිය 11 වැනිදා තවත් මතබේදාත්මක පනතක් සම්මත කර ගත්තේය. ඒ අනුව ඉදිරියේදී අසල්වාසී රටවල් තුනකින් ඉන්දියාවට පැමිණ සිටින සුළු ආගමිකයන්ට ඉන්දීය පුරවැසිභාවය හිමිවනු ඇත. එම අසල්වැසි රටවල් ලෙස පාකිස්තානය, ඇෆ්ගනිස්තානය සහ බංග්ලාදේශය නම් කර ඇති අතර එම රටවල් මුස්ලිම් ආගමික රටවල් වේ. මේ රටවල උපත ලබා, සුළු ආගමිකයන් වීම හේතුවෙන් පීඩාවට පත්ව සිටින, ඒ අනුව පිළිසරණ පතා ඉන්දියාවට සංක්‍රමණය වන සරණාගතයන් වෙනුවෙන් මේ පනත සම්මත කර ගත් බව භාරතීය ජනතා පක්ෂය පවසා තිබේ.
මෙහිදී ඉන්දීය රජය සුළු ආගම් හයක් නම් කර තිබේ. ඒ හින්දු, සික්, බෞද්ධ, ජෛන, පාර්සි සහ ක්‍රිස්තියානි ආගම්ය. මේ ආගම්වලට අයත් ඉහත නම් කරන ලද රටවල් තුනෙන් එකක පුරවැසියන් වන පුද්ගලයන්ට ඉන්දියාවට සංක්‍රමණය වීමටත්, ඉන්පසු වසර හයක් ඉන්දියාවේ සේවය කිරීමෙන් පසු නීත්‍යනුකූල පුරවැසිභාවය ලැබෙන බවත් පසුගියදා ඉන්දීය රජය නිල වශයෙන් ප්‍රකාශ කර ඇත.
පසුගිය 11වැනිදා ඉන්දීය පාර්ලිමේන්තුවේ ඉහළ මන්ත්‍රී මණ්ඩලයේ ඡන්ද 105ක් ලබා ගනිමින් මේ පනත සම්මත වූ අතර ඊට දින දෙකකට පෙර පහළ මන්ත්‍රී මණ්ඩලය විසින් මේ පනත සම්මත කරණු ලැබීය.
පසුගිය අප්‍රේල් මාසයේ පැවති මහ මැතිවරණයෙන් එතෙක් පැවති භාරතීය ජනතා පක්ෂය යළිත් වරක් විශිෂ්ට ජයක් වාර්තා කළ අතර ඒ වෙනුවෙන් ඉන්දීය ජාතිකවාදය උත්කර්ෂයට නැංවීමට ඔවුන් විශාල වශයෙන් කටයුතු කරනු දැකගත හැකි විය. පාකිස්තානය සමග යුද්ධයකට යෑමට ඔන්න මෙන්න තත්ත්වයක්ද උදා වූ අතර මුස්ලිම් ජනතාව කෙරෙහි විශාල විරෝධයක්ද ඉන්දියාව තුළින්ම එල්ල විය. මේ පසුබිම මත ජයග්‍රහණය ලබා ගත් භාරතීය ජනතා පක්ෂ ආණ්ඩුව බලයට පත් වීමෙන් කෙටි කළකින්ම මුස්ලිම් සහ හින්දු ජනතාව සමසේ වෙසෙන එමෙන්ම පකිස්ථානය සමග අර්බුදයකටද මුහුණ දී ඇති ජම්මු සහ කාශ්මීර් ප්‍රාන්ත වෙන් කරමින් තවත් විවාදාපන්න තීන්දුවක් ගැනීමට ක්‍රියා කළේය. ඔවුන්ගේ දෙවැනි විවාදාපන්න තීන්දුව ලෙසින් මේ සංක්‍රමණිකයන් වෙනුවෙන් වන පනත හඳුන්වා දිය හැකිය.
 |
| කාශ්මීර සරණාගත කඳවුරක වෙසෙන පාකිස්තාන හින්දු ආගමිකයෝ |
පිළිසරණ පතා එන ජනතාවට පුරවැසිභාවය ලබා දීම බැලූ බැල්මට සානුකම්පිත තීරණයක් සේ දැකිය හැකිය. එහෙත් මේ වන විට ඉන්දියාවේ ඇතැම් පිරිස් මේ පනත සම්බන්ධව තම විරෝධය පළ කරමින් සිටිනු ද දැකගත හැකිය. මේ පිරිස් බොහෝ දුරට පවසන්නේ පුරවැසිභාවය ලබා දීමේදී ආගම විශේෂ කොට සැලකීම මගින්ම ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය වන බවයි. බලයට පැමිණීමේදී ජනතා ආකර්ෂණය දිනා ගැනීමට භාරතීය ජනතා පක්ෂය භාවිත කළ ඉන්දීය ජාතිකවාදය සහ මුස්ලිම් විරෝධය තවදුරටත් පවත්වා ගැනීම සම්බන්ධයෙන් වන න්‍යාය පත්‍රයේ කොටස් ලෙස මේ පනත සම්මත වීම හුවා දක්වන එම පිරිස් ආගම විශේෂකොට පුරවැසිභාවය ලබාදීමෙන් සියලු මිනිසුන් නීතිය ඉදිරියේ එක සමාන වන බවට වන වගන්තිය ඉන් උල්ලංඝනය වන බව පවසා සිටිති.
සියලු ආගමිකයන් එක හා සමාන බවට ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ දක්වා ඇති වගන්තිය මේ අනුව උල්ලංඝනය වන බව දක්වන විරෝධතාකරුවෝ සුළු ආගමිකයන් යනුවෙන් නම් කර ආගම් හයක් සුවිශේෂ කොට දැක්වීමට අසාධාරණ බව දක්වා සිටිති. මුස්ලිම් ආගමේ වුවද භක්තිකයන් සුළුතරයක් අයත් වන නිකායන් පවතින අතර එවැනි සුළුතර ආගම් භක්තිකයන් ඔවුන්ගේ මව් රටවල් තුළදීම පීඩාවට පත් වන අවස්ථා බොහෝය. උදාහරණයක් ලෙස බංග්ලාදේශ රොහින්ග්යා මුස්ලිම් ආගමිකයන්, පාකිස්තාන අහ්මෙඩි මුස්ලිම් ආගමිකයන් දැක්විය හැකිය. සුළු ආගමිකයන් වශයෙන් සලකන්නේ නම් මේ ජනතාවද පුරවැසිභාවය ලැබීමට සුදුස්සන් විය යුතු වන බව විරෝධතාකරුවන්ගේ තර්කය වී තිබේ.
මේ අතර පකිස්ථානයට, ඇෆ්ගනිස්තානටය සහ බංග්ලාදේශයට මායිම්වන ප්‍රදේශවල වෙසෙන ජනතාව ද මේ උද්ඝෝෂණවලට එක්ව සිටින්නේ මේ වන විටත් ඔවුන් සරණාගතයන් හේතුවෙන් විශාල වශයෙන් පීඩා විඳිමින් සිටින බැවින් ඔවුන්ට නීත්‍යනුකූල භාවය ලබාදීමෙන් පසු තමන්ට කොතරම් අපහසුතාවලට ලක්වීමට සිදුවනු ඇතිද යන්න ප්‍රශ්න කරමිනි. රැකියා අවස්ථාවන් මෙන්ම, උෟන සංවර්ධිත නාගරීකරණයද මේ එක්වර වැඩිවන ජනගහණය හේතුවෙන් ආසන්න වශයෙන්ම මුහුණ දීමට සිදුවන ගැටලු ලෙස හඳුනා ගත හැකිය.
බලයට පත්වීමේදී ජනතා ආකර්ෂණය දිනා ගැනීමට කුමන දහංගැට දැමූවද මේ ක්‍රියාත්මක කරන නීති සම්බන්ධයෙන් භාරතීය ජනතා පක්ෂය ඉන්දියාව තුළ නැති ගැටුම් ඇවිලවීමේ ඉඩක්ද ඇති කරන බව පැවසිය යුතුය. බොහෝ මුස්ලිම් රටවල් තම රටවල මුස්ලිම් අන්තවාදය නීති ගත කර ඇති බවද ඇත්තය. එවැනි රටවල ආගමික නිදහස කියා යමක් ඇත්තේ ම නැත. අනික් අතට අපේ රටේ උතුරුකරයෙන් කොතරම් හින්දු භක්තිකයන් පිරිසක් යුදමය වාතාවරණය මත ඉන්දියාවට සරණාගතයන් ලෙස පළා ගියද ඔවුන්ට පුරවැසිභාවය ලබාදීමේ ඉඩක් ඉන්දියාව ලබා නොදෙන්නේ ශ්‍රී ලංකාව මුස්ලිම් ආගමික රටක් නොවන නිසාත්, ආගමික නිදහස අප රටතුළ ඕනෑවටත් වඩා පවතින නිසාත්ය. මේ ආගමික නිදහස අවභාවිත කරන අවස්ථා ආගමික නිදහස සහිත බොහෝ රටවල් අත්විඳ ඇතිවාට සැක නැත. ආගමික පමණක් නොව ඕනෑම වර්ගයේ නිදහසක් පවතින තැනක එය අවභාවිත කරන්නන්ද බිහිවන්නේ ය.
කෙසේ වුවද ඉන්දියාව සම්මත කර ගත් මේ පනත ඉදිරියේදී කුමන අන්දමේ ප්‍රතිඵල ගෙන ඒමට සමත් වන්නේද යන්න සලකා බලමින් එහි දුර්විපාක පාලනය කිරීමට කටයුතු කිරීමටද ඉන්දීය රජය කල් තබාම සූදානම් වන්නේ නම් එය යහපත්ය.
