එදා නිවාඩු දවසක්. නංගියි මායි මිදුලේ සෙල්ලම් කරමින් සිටියා. තාත්තා පත්තරේ බලමින් සිටියා. අම්මා උදේ කෑමට කිරිබත් හදනවා මම දැක්කා. අපේ මිදුලේ මල් ගස් අතර ටිකක් ලොකු සඳුන් ගසක් ති‍බෙනවා. ඒ ගහේ නිතරම වාගේ කුරුල්ලන් ගොඩක් ඉන්නවා. දෙමළිචචන්, පොල්කිචචන්, කොණ්ඩ කුරුල්ලන්, මයිනන් නිතරම ඉන්නවා. මෙන්න එක පාරටම ලේන් ජෝඩුවයි, කොණ්ඩ කුරුලු ජෝඩුවයි මහ හයියෙන් කෑගසන්න පටන් ගත්තා.
මායි නංගියි ගහ දිහා බැලුවා. දිග කහපාට සර්පයකු ගහට ඇදෙනවා. නංගී බයටම කෑගහගෙන තාත්තාගේ ඔඩොක්කුවට පැන්නා.
“මොකද චූටි මේ ඉන්නේ ගැරඬියෙක්නේ. බය වෙන්න එපා” තාත්තා කිව්වා.
“අනේ තාත්තේ ලේන් පැටව්, කොණ්ඩ කුරුලු පැටව් කන්න වෙන්න ඇති යන්නේ. බේරාගන්නකෝ මමත් තාත්තාට කිව්වා.
“මම භූමිතෙල් ටිකක් අරගෙන එන්නම්” කියලා තාත්තා නංගීත් එක්ක ගේ ඇතුළට ගියා.
වත්තේ හිටපු කුරුල්ලන් සේරම ගහ වටේම පියඹ පියඹා කෑගහන්න පටන් ගත්තා. මයින ජෝඩුව වේගයෙන් ම පියඹාගෙන ඇවිත් ගැරඬියාගේ ඇඟ දෙපැත්තටම කොටන්න ගත්තා. ගැරඬියා බොහොම ඉක්මනට ගහෙන් බැහැලා ගියා. බලන්න කුරුල්ලන්ගේ එකමුතුකම හරිම අගෙයි නේද?
ජේ.පී. ධනුෂිකා චමෝදි,
9 ශ්‍රේණිය,
ගැමුණු මහා විද්‍යාලය,
නෙටොල්පිටිය.
