සතියේ කවි­පොත | සිළුමිණ

සතියේ කවි­පොත

ශාන්ත හෙට්ටි­ආ­රච්චි

කෘතිය- ජීවි­තෙත් වැව වගේ 
කර්තෘ- ශාන්ත හෙට්ටි­ආ­රච්චි 
මිල- රුපි­යල් 400 /= පිටු ගණන-166 
විම­සීම්- 0713 017 520

කෘති කිහි­ප­ය­කම කර්තෘ­ව­රයා වන වෛද්‍ය ශාන්ත හෙට්ටි­ආ­රච්චි විසින් රචිත ‘ජීවි­තෙත් වැව වගේ’ කාව්‍ය සංග්‍ර­හය විශේ­ෂිත කෘති­යක් වන්නේ මෙය රච­ක­යාගේ කවි ඇසත් - කවි සිතත් එකට මුසු­කළ නිර්මාණ සංග්‍ර­හ­යක් වීමය. එය පාඨ­ක­යාට ලබා­දෙන්නේ අපූ­ර්ව­තම ආස්වා­ද­යකි. ඊට හේතුව ඇසට පෙනෙන රූප විලා­සය ඉක්ම­වන ගැඹුරු අරු­තක් කරා පාඨ­කයා ගෙන­යෑ­මට මෙම කාව්‍ය සංග්‍ර­හය සමත් වීමය. එකි­නෙ­කට වෙනස් තේමා­ව­න්ගෙන් යුතු කවි පන්ති 150ක් මේ කෘති­යට ඇතු­ළත්ය.
සිංහල කවිය සමඟ රූපය මුලින්ම එකතු වූයේ යැයි පැව­සෙන්නේ සීගිරි ලලනා රූප­ව­ලට රසි­ක­යන් කවි ලිවී­මත් සම­ඟය. පුව­ත්පත් කලා­වත් සමඟ රූප­යට කවි ලිවීම වඩාත් ව්‍යාප්ත විය. එකී කලාව තවත් පෙරට ගෙන­ය­මින් වෛද්‍ය ශාන්ත හෙට්ටි­ආ­රච්චි සිය කාව්‍ය­ක­රණ හැකි­යාව මේ කෘතිය තුළින් ද ප්‍රකට කරයි.

කෘතිය පිළි­බඳ හැඳි­න්වී­මක් කර­මින් වෛද්‍ය ශාන්ත හෙට්ටි­ආ­රච්චි පව­සන්නේ තමාට හුරු­පු­රුදු පරි­සර සැරි­සැ­රි­යේදී නෙතට පළ­මුව හිතේ සට­හන් වූ කවි­යට ගැළ­පෙන කෝණ­යට, පසු­ත­ල­යට අනු­රූ­පව ඡායා­රූ­පය නොප­මාව හසු­කොට ගත්තේ කැමරා කාචය බවයි. එහෙ­යින්ම ‘ජීවි­තය වැව වගේ’ කාව්‍ය සංග්‍ර­හ­යට ඇතු­ළත් වන්නේ අහ­ම්බ­ය­කින් ගත් ඡායා­රූ­ප­ය­කට ලියූ කාව්‍ය අර්ථ­ක­තන­යක් නොව, කාව්‍ය­මය සිති­වි­ල්ල­කට අනු­රූ­පව හසු­කොට ගත් ඡායා­රූ­ප­ය­කට වූ ගැළ­පිල්ලේ ලියැ­වී­මකි.
පරි­ස­රය හා අවා­චි­ක­වද, සතුන් හා වාචි­කව හා අවා­චි­ක­වද ළබැ­ඳිව කළ හැකි සන්නි­වේ­ද­නය තුළ පව­තින්නේ මිනිස් ජීවි­තය සුව­පත්ව, යහ­පත්ව ගෙවා ගැනීමේ ඉහළ අව­කා­ශ­යක් බව වෛද්‍ය­ව­ර­යකු ලෙස හොඳින්ම දන්නා වෛද්‍ය ශාන්ත හෙට්ටි­ආ­රච්චි කාල­යක් තිස්සේ ලත් අත්දැ­කීම් රාශි­යක් මේ පද්‍ය සංග්‍ර­හය සඳහා වස්තු බීජ කර­ගෙන ඇත.

පරි­ස­රය හා සතුන් සමඟ වන ළබැ­ඳි­යා­ව­ටත් සබැ­ඳි­යා­ව­ටත් උත්තේ­ජ­න­යක් වන පද්‍ය කිහි­ප­යක්ම මේ කෘති­යට ඇතු­ළත්ය.

මෙහෙම අප හිඳි­න්නෙත් මාවතේ බැරි කමට
අනේ හරි රිසියි සෙනෙ­හ­සට හිමි­වන පෙමට
නොමැත ලොකු වුව­මනා එගැන ළතැවී කුමට
ඇඟට පා තිය­න්නෙත් ආදරේ වැඩි කමට

ඉහත පද්‍ය තුළින් අප බොහෝ දෙන­කුට සමීප සුනඛ සුර­ත­ලුන් සමඟ වන ළබැ­ඳි­යාව පසක් කර­දෙයි. ආද­රය ද දබ­ර­යකි, හැකිද හෙට­ටත් ගෙවිය- නිද­හසේ අප දිවිය, අප සුදුය පිරි­සි­දුය, යනවා වගේ දෝරේ හිත­ව­ත්කම් මැද පාරේ යනාදි පද්‍ය පන්ති සතුන්ගේ ඇව­තු­ම්පැ­ව­තුම් සමඟ ජීවි­තයේ යථා­ර්ථය ඉස්මතු කර­න්නට දැරූ සාර්ථක උත්සා­හ­යන්ය.

රැළි බිඳේ රැළි නැඟේ
නොකළ නොහැ­කිය අගේ
හැඩය අනු­වය යුගේ
ජීවි­තෙත් වැව වගේ

දුක, සැප රැළි නැඟෙ­මින් හැඩ­වෙ­මින් යන ජීවි­තය වැව­කට සමාන කර­මින් කවියා එසේ කියයි. සරල වුවත් හද­ව­තට දැනෙන ඒ පද සුන්ද­රය.

ඇඟේ නොතැ­වරේ අද සිහිල වැව් දිය තෙමන
දැනේ වෙනදා වගේ නැතුව මඳ­නල හමන
ඉඩක් ලැබිලා නෙතට තවත් දුර­කට යොමන
උඩින් යනවා තමයි, ඒත් අව­සන් ගමන

ඉහත පද්‍ය පන්තිය සමඟ ගළපා ඇත්තේ කුරු­ල්ලකු හොටින් ඩැහැ­ගෙන යන මාළු­වෙකි. මේ මාළු­වාගේ සිති­වි­ලිය. උඩින් යනවා තමයි, ඒත් අව­සන් ගමන..... වර්ත­මාන සමා­ජය තුළ බොහෝ සංකීර්ණ වී ඇති මිනිස් ජීවි­තය ද මාළු­වාගේ ඉර­ණ­මට සමා­නය. අප බොහෝ­දෙ­නකු ජීවත් වන්නේ ජීවි­තයේ අනි­යත බව දැන දැන­මය. දුක සැප නිති පෙර­ළෙන බව දැන දැන­මය. මේ, ඒ ගැන කිය­වෙන තවත් කවි­යකි.

ජල තල රහස් කොඳු­රයි රැළි විලස හැපී
නල රැළි නොගෙන අව­සර මුව කමළ සිපී
අටලෝ දහම පිළි­බඳ කුම­ක­ටද කිපී
තනි­වම පිපී පරවී යා යුතුය අපී

අද අප කවු­රුත් පාහේ ගෙවන්නේ සැන­සුම් සුසුම් අඩු ජීවි­ත­යකි. අහස සිඹින ජීවන විය­දම් සේම විවි­ධා­කාර අසී­රුතා මැද ගෙවන ජීවි­ත­යට සැන­සීම ඇත්තේ බොහෝ දුරිනි. එන­මුදු ගිනි­ගත් හද­වත නිව­න්නට සොබා­ද­හ­මට ඇත්තේ අපූරු බල­යකි. සොබා­ද­හමේ සුන්ද­ර­ත්වය විඳි­න්නට අව­කාශ අඩු වීම ගැට­ලු­වක් වුවද ඉස­ඹු­වක් ලද ඇසි­ල්ලෙන් පරි­ස­රයේ සුන්ද­ර­ත්වය විඳි­න්නට බොහෝ දෙනකු ප්‍රිය කරති.

තුරු ලිය මල් ඇති­රි­ල්ලකි
ඇළ මත හැඩ සෙව­ණැ­ල්ලකි
නෙත හිත රිසි විම­සි­ල්ලකි
හිමි­කරු නැති සැර­සි­ල්ලකි

කාගෙත් නෙත්සිත් නිවා­ලන පරි­ස­ර­යට හිමි­කරු නැති­වු­වද එය වන­ස­න්නට අපට ද කිසිදු හිමි­ක­මක් නොවේ. ඒ ගැන ද වෛද්‍ය ශාන්ත හෙට්ටි­ආ­රච්චි සිය පද්‍ය සංග්‍ර­හය තුළින් අව­ධා­ර­ණය කරයි.

පේවී නොවේ හිත වැව් රවුමේ ගෙවුවේ
සෝඩා බිය­ර්මය රෑ යාමේ බිව්වේ
ඒ කුණු­ව­ලිනි පරි­ස­රය ද වැන­සෙ­වුවේ
මේ වැනි පිරිස් කවුදෝ ලෝකෙට මැවුවේ

ඒ කවිය තුළින් පරි­ස­රය වන­ස­න්නන්ට ඔහු සියුම් අතුල් පහ­රක් දෙයි. පරි­සරේ සුමි­තුරෝ කවිය ද පරි­ස­රය රැකු­මට දිරි දෙන අගනා කවි­යකි.
ජීවි­තය විවිධ කාල­ප­රි­ච්ඡේද පසු­ක­ර­මින් ඉදි­රි­යට ඇදෙයි. විය­පත් වූ කල ආපසු හැරී ජීවි­තය දෙස විම­සුම් නෙතින් බලද්දී කාලය මැවූ සොඳුරු සිදු­වීම් මෙන්ම දුක්බර සිදු­වීම් ද අඩු­වක් නැතිව සිහි වේ.

වත මුහු­ණු­වර පැහැ­දිලි වෙන­ස­කට හෙළා
නොදැනී ගිහින් කාලය මහ දුරක ගලා
වය­සට නොයන වැව දෙස විම­සි­ලිව බලා
නෙත හිත මොහො­ත­කය නිස­ලව නතර වෙලා

වැවක් අබි­යස හිඳ ජීවි­තයේ සැම­රුම් සිහි­ක­රන විය­පත් මව­කගේ දසුන රැගත් ඒ පද්‍ය පන්ති­යෙන් කවියා ඉස්මතු කරන්නේ ඒ අද­හ­සයි.
පිපුණු මල් පර­ව­නවා සේ ජීවි­තය ද පරව යයි. ආවොත් නොගි­හින්ම බැරි ජීවන ගමන ගැන වෛද්‍ය ශාන්ත හෙට්ටි­ආ­රච්චි ‘කලින් ආ අය කලින් යනවා’ නමැති කවිය ලියන්නේ ඊටම ගැළ­පෙන පින්තූ­ර­යක් ද එක්ක­ර­මිනි.

හිටි­යාට එක පෙළින්
කෙනෙක් ආවේ කලින්
තමයි යනවා මුලින්
කලින් ආ අය කලින්

සදා­කල් හිඳි­න්නට ආ කවු­රුත්ම නැති මේ ජීවි­තය විඳිය යුත්තේ තමා­ටත් අනෙ­කා­ටත් හිරි­හැ­ර­යක්, පීඩා­වක් නොවන පරි­දියි. කවියා ඒ ගැන කිය­න්නට ද අම­තක කර නැත.

මිහි­රි­යා­වට රිසිව නෙකත රැඳුණේ නෙතය
ළබැ­ඳි­යා­වෙන් දැඩිව හිතක බැඳුණේ හිතය
සතුට ඉහ­ළය එහෙත් අවැසි දේ සීමි­තය
විඳිය යුතු විදි­හ­ටම විඳිමු අපි ජීවි­තය

කෙටි පිවි­තුරු දිවි­සැ­රිය ගෙවිය යුතු ආකා­රය ගැන සුන්දර මලක පින්තූ­රක් ද සම­ඟින් අපේ මනසේ සොඳුරු සිතු­ව­මක් මව­න්නට වෛද්‍ය ශාන්ත හෙට්ටි­ආ­රච්චි උත්සාය දරා ඇත්තේ මෙලෙ­සිනි.

එකට හෙමි­හිට හැපී
නොකොට නුහු­ගුණ කොපී
හිඳිමු හැඩ­යට පිපී
පරව යන­තුරු අපී

ඇසට පෙනෙන රූපය ඉක්මවා ගිය ගැඹුරු අරුත් කරා සහෘ­දයා කැටිව යන රූප කාව්‍ය රැස­කින් සම­න්විත මෙය අපූරු කාව්‍ය සංග්‍ර­හ­යකි.

Comments