පරිවර්තනයක් කී විට අපට සිහියට නැඟෙන්නේ විදෙස් බසකින් අපේ බසකට කෙරෙන පරිවර්තනයකි. මෙවර සොයාගෙන කියවන ලෙස යෝජනා කෙරෙන්නේ ඊට වෙනස් ආකාරයේ එකකි.
පොතේ නමෙන්ම එය කවි එකතුවක් බවප්‍රකට ය. ඒවා නෑයන්ගේ කවි ය. ඉතින් කවුද මේ නෑයෝ? ඔවුන් අපේ ම අය ය. මේ සිංහලට පෙරැළි ඇත්තේ අපේ ඇත්තන් දෙතිස් දෙනකුන් විසින් ‘අපේ ඉංගිරිසියෙන්’ ලියු කවි පංති අනූ අටකි.
අප දන්නා පරිදි ලේඛකයෝ බොහෝ වෙති. එහෙත් කවීහු දුලබය.
කවීන්බොහෝ විට සිය නිර්මාණ ඉදිරිපත් කරන්නේ සිය මවුබසිනි. එහෙත් එසේ නොවන අවස්ථා ද නැත්තේ නොවේ. මේ එකතුවේ කවින්ගේ ලැයිස්තුවේ සිටින තිස් දෙදෙනා අතරින් විසිතුන් දෙනකුට ම ඇත්තේ සිංහල වාසගම් ය. ඉතිරි නම දෙනා බර්ගර්, දෙමළ සහ මුස්ලිම් ජනවර්ග නියෝජනය කරති. මේ අතරින් කිහිපදෙනෙක් ඉංගිරිසියෙන් මෙන් ම සිංහලෙන් ද නිර්මාණකරණයේ යෙදෙන්නෝ ය.
අපට කියවන්නට ලැබෙන බොහෝ කාව්‍ය නිර්මාණවල අන්තර්ගත වන්නේ ආලය, වියෝගය, විප්‍රලම්භ ශෘංගාරය වැනි රාගය සම්බන්ධ අත්දැකීම් වුවද මේ නිර්මාණවල වෙනස් අත්දැකීම් සමුදායක් දැකිය හැකිය. මහාචාර්ය කමණී ජයසේකර විසින් සපයා ඇති පෙරවදනේ සඳහන් පරිදි මේ කවි එකතුව ශ්‍රී ලංකාවේ ඉංගිරිසියෙන් රචිත කවිවල විවිධත්වය පිළිබිඹු කරයි.
‘කවීන්ගේ වයස් සීමා, ඔවුන් නියෝජනය කරන කාල වකවානු, සංස්කෘතිය හා ඒ ආශ්‍රිතව ඔවුන් ලබන අත්දැකීම් සමඟ ඒ ඇසුරෙන් මෙහෙයවනු ලබන සිතුම් පැතුම් මේ විවිධත්වයට හේතු අතර ප්‍රධානත්වයක් ගනියි. අත්දැකීම් පිරික්සද්දී ජනවර්ගය ඔවුන්ගේ දෘෂ්ටිකෝණය කෙරේ බලපා ඇති ආකාරය සැලකිය යුතු වන්නේ ය. මෙපමණක් නොව ලිංග භේදය, ස්ත්‍රී පුරුෂ සමාජගත භාවය පිළිබඳ ඔවුන් තුළ තිබෙන සංවේදී බව ද වෙනස් වෙයි. කවියන් වශයෙන් ලාංකීය සමාජයේ ස්ථාවරත්වයක් ලැබූ පරිණත කවීන්ගේ සහ දක්ෂතා ඇති නවක කවීන්ගේ නිර්මාණ ද මෙහි ඇතුළත් වන්නේ ය.
කවි නිර්මාණයේ දී ශෛලිය වැදගත් වන අතර, මොවුන්ගේ කවි ද දිග කෙටි හා සවිස්තර වශයෙන් වෙනස්වන බව පෙනේ. සමහර කවි දාර්ශනික තලයකට එළැඹෙන අතර සමහර කවි සරල සැහැල්ලු බවක් නිරූපණය කරයි.
එහෙත් පොදුවේ ගත් කළ පන්ති භේදය කෘතිමව අවධානයට ලක් කරන බව නොපෙනේ. මින් හැඟෙන්නේ ඒ පිළිබඳ ඔවුන් සංවේදී නොවන බව නොවේ. තමා වෙසෙන පරිසරය පිළිබඳ තමන්ට මනා අවබෝධයක් ඇති බව ඔවුහු හැඟීම් නිරූපණයේදී පෙන්නුම් කරති. සමහර කවි අප සමාජයේ ඉංගිරිසි බසට ඇති “තත්ත්වය”වෙත අවධානය යොමු කරන බව පෙනේ.
මේ කෘතියේ ඇතුළත් මට‘දැනුණු’
කවි කිහිපයක් මෙසේය:
‘කරුණාවෙන් මවෙත පිරිනමනු
මැන දෙවියනි.
බිල්ගේට්ස්ගේ බුද්ධිය
මැන්ඩෙලාගේ ප්‍රඥාව
හිලරි ක්ලින්ටන්ගේ ඉවසීම
පරිගණකයක මතක ශක්තිය
එදවස මොහමඩ්අලි දැරුවාක් මෙන්
පුෂ්ටිමත් කායශක්තියක්
ජවය, අධිෂ්ඨානය වීර්යය,
අනන්තයටත් ඔබයන පරිණත බව,
ලොක්කා වැරදි වුව නිවැරදි යයි
කපටි ලෙස ඇඟවීමේ නැඹුරුව’
(ලේකම්වරියගේ යාඥාව -
ඩියර්ඩ්රි ජෝන්ක්ලාස් කදිරාමන්’
‘වෙනස් වී ඇත් ද ට්‍රෝජන්පුරය
කොහි වෙති ද විරුවෝ?
දැවමුවා අසු පෙරළනු ලැබේ
අප මැදට
දොර විවර වේ රහස් ලෙස
එකම කූටෝපාය නැවතත්
වෙනස් වී නැත ඉතිහාසය
අප හා අපේ යුද්ධ
වේ ද කෙදිනක හෝ වීරකාව්‍ය
යළි කැඳවන්න යුලිසිස්
යළි කැඳවන්න හෝමර්
දී ඔවුන්ට ආරූඪ නම්
නිමවන්නෙමු ය අපි අපගේ වීර කාව්‍යය
කියන්නෙමු ය පුරාවෘත්ත විකල්ප අයුරින්
නිම නොවේ කෙදිනකවත් “ඔඩිසි”
ගොඩනඟන්නෙමු අපි යළි
නව ටෝයි පුරයක්’
( ට්‍රෝජන් යුද්ධ - ජීන් අර්සනායගම්)
‘ඌ මගේ මනුස්සයා ගෙනිච්චා
ඌ මගේසහෝදරයා ගෙනිච්චා
ඌ මගේපුතා ගෙනිච්චා
ආයෙත් දොර කඩනවා ඌ
උඹට ඇහෙන්නේ නැද්ද?
උඹ තාම මෙතන.
උන් ගේ වටේටම
මං උඹට කියන්නේ
දැන් උඹට යන්න බෑ
අම්මා ඒ හෙවණැලි
අපි ඊයේ හදපු වැටේ
හඳ එළියේ රැකවල් කරන වැට.
උඹට පේන්නේ නැද්ද දොර ඇරෙනවා
අනේ දෙවියනි
මා ජීවත්වනවා ද මෙය දකින්නට
කවුරුන් හෝ මගේ කෙල්ල රැක දෙන්න’
(දොරට තට්ටු කිරීම - ඊවා රණවීර)
‘ලේ බොන වවුලන් සමාජයේ
ඔබේ කම්මුල් මිරිකාවි
සිහින් රත්පෑ ගත් ඇඟිලිවලට
රත්තරන් කියා අමතාවි,
ඔබ සිනහවන්නට උගනිවි.
ඔබේ දත් සුදුයි ඔවුන් කියාවි.
හරියට වෘකයකුගේ වාගෙයි.
කුලමත් කරවන නුහුරු බීම වීදුරු
බලෙන් තෙරපාවි ඔබේ අඩමාන අත්වලට
ඔයාගෙ අත් ලස්සනයි ඔවුන් කියාවි
හරි පැහැපත් හරි ශක්තිමත්
ඔයාගේ ඇඟිලි දිගායි.
උගනීවි ඔබ පිළිගන්න
ග්‍රහණයේ කුතුහලාත්මක බැල්ම
උණුසුම් ඇස්වල, දිලිසෙන ඇස්වල
විසල් ඇස්වල, ඌරු ඇස්වල
පිරිමි ඇස්වල.
බීම?
සිගරට්?
කෝපි?
රස්සාවක්?
මංඔයාව ගෙදර ඇරලවන්නද?’
(ීසජ ඔර්බිසඑ- රිචඩ් ද සොයිසා)
‘නැවතී ඇත දැන් ලෙය ද
ආලය මිදී සීත ව
සජීව නොවේ ආශා තවදුරටත්
ඉදින් සිතමි
මැනවයි මියැදුනානම් මා
සතළිස් වියේදී.
ඉසබෙල් ඔබත්
ඔබේ පන්තිස් වියේදී’
‘ඉසබෙල්ට - පැට්‍රික් ප්‍රනාන්දු)
‘නෑයන්ගේ කවි’
දේ. වි. ගාල්ලගේගේ කෘතියකි.
