මහා සාගරයෙන් වටවූ මෙම කුඩා දූපතේ ඇත්තේ බීමට ලබාගන්නා ජලය ඉතා සීමිත ප්‍රමාණයෙකි. එනම් 0.01% කි. අසීමිත ප්රමාණයක් මහා සාගරයේ කරදිය ලෙස ඇත.
ජලයෙන් අපට බෙහෙවින් ප්‍ර‍යෝජන ඇත. ඒවා නම් ජල විදුලි බලාගාරවල විදුලිය නිපදවීමට, කර්මාන්ත ශාලාවලට, කෘෂි කර්මාන්තයට ප්‍රධාන දේ ලෙස බීමට, නෑමට, ප්‍රවාහනයට යොදා ගනී.
මිනිස් බැහැර කිරීම් එක් කිරීමෙන්, බෙහෙත් හා කෘමිනාශක වල්නාශක කළවම් වීමෙන්, සතුන් නෑවීමෙන් හා වාහන සේදීමෙන් ජලය දූෂණය වේ. ඉන්පසු එම ජලය ජල මාර්ග ඔස්සේ ගොස් පානීය ජලයට එකතුවේ. මිනිසා පාචනයට හා කොලරාවට ගොදුරුවේ.
අප රටේ අඩුම ජල සම්පත් ඇත්තේ යාපනයේ ය. එම නිසා යාපනයේ ජනතාව ජලය අරපිරිමැස්මෙන් භාවිත කරති. නෑමට යන ස්ථානයේ කානු පද්ධතියක් සකසා පාත්තිවලට ජලය යන ආකාරයට සාදා ඇත. මුලින්ම හඳට ගිය නීල් ආම්ස්ට්‍රෝම් හ‍ඳේ පා තැබූ පසු විශ්වයේ නිල් පාට පබළු බෝලයක් දුටු බව පැවසේ. එදා ඔහු දුටුවේ අප ජීවත්වන පෘථිවියයි. එවිට ඔහුගේ ඇස්වලින් කඳුළු ආවේ ය. එම නිල්පාටට තිබුණේ ජලයයි. අපට මෙම සිද්ධියෙන් දැනගත හැක්කේ මිහිතලයේ ජලය විශාල ප්රමාණයක් ඇති බවයි.
අතී‍තයේ රජවරු වැඩි වතුර එකතු කිරීමට වැව් සෑදූහ. “අහසින් වැ‍ෙටන එක ජල බිඳක්වත් ප්‍රයෝජනයට නොගෙන මහ මුහුදට යන්න දෙන්න එපා” යැයි පැවසූ මහා පරාක්‍රමබාහු රජු ඒ කියමන සනාථ කිරීමට කටයුතු කළේය. එදාට වඩා අද ජල සම්පත සීමිතය. එනිසා අපි දැන් ජලය වඩාත් අරපිරිමැස්මෙන් යුතුව භාවිත කළ යුතු වෙමු.
සනුත් ඉන්දීප
7 ශ්‍රේණිය ‘බී’,
කළුතර මහා විද්‍යාලය,
කළුතර.
