* මං දේශපාලනයට කැමති නෑ
* මගේ ගම හද්දා පිටිසර
* රසාදරී හමු වුණේ කොහොමද?
කැලිෆෝර්නියාව කාන්තාර දේශගුණයක් පවතින දැවැන්ත පාලන ප්‍රදේශයකි. එහි කොටසක් වෙන්වී ඇත්තේ නෙවාඩා කාන්තාරයටයි. නෙවාඩා කාන්තාරයේ කවුරුත් දන්නා අරුම පුදුම නගරයක් තිබේ. එය සුපිරි ධන කුවේරයන් සැරි සරන අහස උසට නැඟුණු සමාජ ශාලා සහ කැසිනෝහල් වලින් ගහන විනෝද නගරයකි. ලාස් වේගාස් නගරයට යාම සඳහා මා කැලිෆෝර්නියාවේ සිට සැතපුම් සිය ගණනක් නෙවාඩා කාන්තාරය ඔස්සේ පැමිණියේ එක සුවිශේෂ ශ්‍රී ලාංකිකයෙකු මුණ ගැසීමටය. ඔහු නීති විශාරදයෙකි. මහාචාර්යවරයෙකි. රාජ්‍ය තාන්ත්‍රිකයෙකි. කලක් සිංහල සිනමාවේ ප්‍රකට නළුවෙකි. හේ අන් කිසිවකු නොව කරුණාරත්න හඟවත්තය. ලාස් වෙගාස් නගරයට මඳක් ඔබ්බට වන්නට පිහිටි කුඩා නගරයක ඔහු ජීවත් වෙයි. ඔහු මුණ ගැසීමට මා ගියවිට ඔහු එනතුරු විසිත්ත කාමරයේ අසුන් ගන්නැයි ඔහුගේ ප්‍රිය බිරිය රසාදරී ෆොන්සේකා මහත්මිය මට දැන්වූවාය. මඳක් පමා වූ මහාචාර්ය හඟවත්තයන්, දිනපතා උදෑසන දෙමවුපියන්ගේ සේයාරූවලට පහන් පුදා පින් දීමෙන් අනතුරුව දවස පටන් ගන්නා බව මට පවසන විට ඒ මුහුණේ මා දුටුවේ අපූරු ප්‍රසන්න බවකි.
මහාචාර්ය කරුණාරත්න හඟවත්ත ඇමෙරිකාවේ ලාස් වේගාස් නගරයේ මොනවද කරන්නෙ ?
මම ලාස් වේගාස් විශ්වවිද්‍යාලයයේ අපරාධ යුක්තිය පිළිබඳ මහාචාර්යවරයකු ලෙස කටයුතු කරනවා. ඒ අතර මේ රටේ නීති සම්පාදන ක්ෂේත්‍රයට අවශ්‍ය දැනුම ලබා දෙනවා. වෙනත් විශ්වවිද්‍යාලවලට ගොස් නීතිය පිළිබඳ දේශන පවත්වනවා.
මේ සා දීර්ඝ ගමනක ආරම්භය සිදු වුණේ කොහොමද ?
මං ඉපදු‍ෙණ් කුරුණෑගල දිස්ත්‍රික්කයේ ගල්ගමුවේ පිටිසර ගමක. මගේ පියා ගම් සභාපතිවරයෙක්. කුඩා කාලයේ මම කෝට්ටේ ආනන්ද ශාස්ත්‍රාලයේ නේවාසික සිසුවකු ලෙස 8 පන්තිය දක්වා ඉගෙන ගත්තා. පස්සෙ කොළඹ ආනන්දයට යවන්නට සුදානම් වෙමින් ඉන්න මොහොතේ එකල අපේ ප්‍රදේශයේ මන්ත්‍රී යූ. බී. වන්නිනායක මහතා මගේ පියා හමුවන්නට අපේ ගෙදර ආවා. ඔහු ආපසු ගියේ මගේ ඇඳුම් පැළඳුම් සහිත පෙට්ටියක් සමඟ මා ඔහුගේ මෝටර් රථයේ දමාගෙන. එතුමා පාලනාධිකාරී තනතුර දැරූ කුරුණෑගල මලියදේවයට මා ඇතුළත් කළා. මගේ ගමන වෙනස් වුණේ එතැනින්. මං මලියදේවයෙන් පිට වුණේ කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයේ නීති පීඨයට ඇතුළත් වීම සඳහායි. ඒ කාලයේ කොළඹින් පිට පාසල්වලින් නීති පීඨයට ආවේ කිහිපදෙනයි. නමුත් මගේ පියාට අවශ්‍ය වුණේ මාව දේශපාලනඥයෙක් කරන්න. සමාජ සේවයට මම කැමති වුණත් දේශපාලනයට කැමති නෑ. නීතිඥයෙක් වුණාට පස්සෙ අධිකරණ අමාත්‍යංශයේ සහකාර නීති පර්යේෂණ නිලධාරියකු ලෙස පත් වුණා. ඒ සඳහා සම්මුඛ පරීක්ෂනයට යන විට මට කොටින්ම ටයි එකක් කෝට් එකක් වත් නෑ. මට පෙර පරීක්ෂණයට මුහුණ දුන් මිත්‍රයෙකුගේ ටයි එක සහ කෝට් එක ඇඳගෙන තමා මම ගියෙ. එතැනින් පටන් ගත් ගමන නැවතුණේ අධිකරණ අමාත්‍යංශයේ ලේකම් වරයා බවට පත්වීමෙන්.
කොහොමද ඇමෙරිකාවට සංක්‍රමණය වුණේ ?
1978 දී මට ජපානයේදී හමු වුණා ලෝ ප්‍රකට නීති විශාරදයකු වූ ලෙස්ලි විල්කින්ස්. ඔහු මට ඇමෙරිකාවට ඇවිත් PhD උපාධිය කරන්න කියල කිව්වා. මම අවුරුදු 8 ක් අධිකරණ අමාත්‍යංශයේ සේවය කළා. නිදහස් අධ්‍යාපනයේ ණය මම ගෙවල ඉවරයි කියල හිතුවා. මට දැනුම වැඩි කර ගන්නත් ඕනෑකමක් තිබුණා. 1980 දී ඇමෙරිකාවට එන්න තීරණය කළා. එතකොට මට වයස අවුරුදු 29ක් විතර ඇති.
එකවරම නුහුරු නුපුරුදු රටක ඉගෙන ගන්න ආවම අපහසු වුණේ නැද්ද ?
නෑදෑයෙක් හිතවෙතෙක් නැති රටක, හිම වැටෙන සීත ප්‍රදේශයක පොඩි රැකියාවකුත් කරන අතර PhD එකට ඉගෙන ගන්නවා කියන එක ලේසි නෑ. ඒ අතර අපට දුවෙකුත් ලැබුණ. හැබැයි මට දෙවෙනි වාරයේ ඉඳල ශිෂ්‍යත්ව ලැබුණා. සාමාන්‍යයෙන් අවුරදු 7 ක් විතර MA සහ PhD සඳහා අධ්‍යයනය කරන්න අවශ්‍යයි. මම උදේ හවස මහන්සි වෙලා නිදි වරාගෙන පාඩම් කරල ඒ දෙකම අවුරුදු තුනහමාරෙන් ඉවර කළා. එය වාර්තාවක්. මා හැර තවත් දෙදෙනෙක් පමණයි ඒ වාර්තාවට හිමිකම් කියන්නෙ.
ජාත්‍යන්තර සමාගම්වල අපරාධ පිළිබඳ තමයි මගේ පර්යේෂණ නිබන්ධනය ලියවුණේ. ඒ නිබන්ධනය අපේ විශ්වවිද්‍යාලයේ සෑම අංශයකින්ම හොඳම නිබන්ධනය බවට පත් වුණා. සෑම වාරයකම සියලු විෂයන් සඳහා, ඉහළ ලකුණු නිසා මට ලැබුණු phd උපාධිය විශිෂ්ට සාමාර්ථය සමඟ තමා ලැබුණේ.
මම ඒ ටික කිව්වෙ, ඈත පිටිසර ගල්ගමුවේ ඉඳල ආව මට ඒ දක්ෂකම කරන්න පුළුවන් නම්, අද තරුණ දරුවන්ට එවැනි අභියෝගයකට මුහුණ දෙන්න පුළුවන්.
මේ විභාග ඉහළින්ම සමත් වුණාට පස්සෙ මොකද වුණේ?
ඕස්ට්‍රේලියාව, සිංගප්පුරුව වගේ රටවල් වල විශ්වවිද්‍යාලවලින් ඒවායේ නීති අංශ භාර ගන්න කියල ඉල්ලීම් ආවා. එහෙත් මම හිටපු ලාස් වේගාස් විශ්වවිද්‍යාලයේම මහාචාර්යවරයකු ලෙස කටයුතු කරන්න තීරණය කළා. ත්‍රස්තවාදය පිළිබඳ නීතිමය තත්ත්වයන් ගැනත් මගේ අවධානය යොමු වුණා.
මේ දැනුමෙන් ඔබ ලංකාවට මොනවද කළේ ?
විශේෂයෙන්ම ත්‍රස්තවාදය පිළිබඳ මම අධ්‍යයනය කළේ ලංකාව වෙනුවෙන්.
කිහිප අවස්ථාවකදී ශ්‍රී ලංකාවේ රජයට ඒ සම්බන්ධ අවශ්‍ය උපදෙස් ලබා දෙන්නටත් මං ඉදිරිපත් වුණා. වරක් ජනාධිපති කොමිසමේ සභාපති ධුරය භාරගෙන කටයුතු කළා. රට වෙනුවෙන් විදේශ තානාපති සේවයේ නියැළුණා.
හැබැයි මේ සියල්ලම අතර ඔබ ලංකාවේ සිනමාවට අසාධාරණයක් කළා කියල මට හිතෙනවා? ඔබ තිලක හා තිලකා, ආශා දෑසින්, උතුමාණනි, සරුංගලේ වැනි චිත්‍රපට රාශියක රඟපෑ දක්ෂ චරිතාංග නළුවෙක්. ඔබ අපේ සිනමාවට හොඳ නළුවකු අහිමි කළා පමණක් නොවෙයි සිනමා නිළියෙකුත් අපේ සිනමාවට අහිමි කළා. ඔබේ සිනමා ජීවිතය ඇරඹුණේ කොහොමද?
වේදිකාවට තමයි මුලින්ම ආවේ. නීති කටයුත්තකට ආව නාමෙල් වීරමුනි මහතා මාව බලහත්කාරයෙන්ම වගේ වන්සක්කාරයෝ කියන නාට්‍යයක ප්‍රධාන චරිතයකට ගත්තා. ඒකට හොඳ ප්‍රතිචාර තිබුණා. ඒ නාට්‍ය දැකල අමරනාත් ජයතිලක සහ ධර්මසිරි ගමගේ මහත්වරුන් මා හමුවෙන්න ආවා. ඇවිත් ටී බී ඉලංගරත්න මහතාගේ තිලක හා තිලකා චිත්‍රපටයේ ප්‍රධාන චරිතයට මාව ගත්තා. ඒ චිත්‍රපටය සමඟ දිල්ලි සිනමා උළෙලට ගිය වෙලේ ගාමිණි ෆොන්සේකා හමු වුණා. අමල්බිසෝ, උතුමාණනි හා සරුංගලේ වැනි චිත්‍රපට එහි ප්‍රතිපලයක්.
කොහොමද එතකොට රසාදරීව හමු වුණේ?
තිලක හා තිලකා චිත්‍රපටයේ සහාය චරිතයක ඇය මගේ නෑනා ලෙස රඟපෑවා. අපේ සම්බන්ධය පටන් ගත්තේ එතැනින්. පසුව ලංකාවෙන් එන්න සති තුනක් තියෙද්දි අප විවාහ වෙලා ඇමෙරිකාවට ආවා. ඒ එන අවස්ථාවෙත් චිත්‍රපට කිහිපයක්ම අතහරින්න සිදු වුණා. අපට දැන් වැඩි මහල් වූ දු පුතුන් තුන්දෙනෙක් ඉන්නවා.
ජාත්‍යන්තරය පිළිගත් නීති විශාරදයකු ලෙස අපේ රටේ නීති ක්ෂේත්‍රය පිළිබඳඔබේ ඔබගේ අදහස කුමක්ද?
මම ඉතාම කනගාටුවෙනවා. ලංකාවේ නීති ක්ෂේත්‍රය සාපේක්ෂව දියුණු වුණේ නෑ. එ්කට හේතුව අපේ නීති අධ්‍යාපනය නොදියුණු මට්ටමක තිබීමයි. ලෝකයේ නීති ක්ෂේත්‍රය දියුණු වෙද්දී අපේ නීතිවේදීන් තවමත් ඉතා සරල බොළඳ මට්ටමක ඉන්නේ. අධිකරණයේ ගුණාත්මක මට්ටම තීරණය වන්නේ නීතිවේදීන්ගේ ගුණාත්මක මට්ටම අනුවය කියල පිළිගැනීමක් තියෙනවා. එහෙත් අපේ නීතිය වගන්ති සහ පොත් පත්වලට සීමා වෙලා. නීති අර්ථකථනය ඉදිරියට ඇවිත් නෑ.
අනෙක් අතට බලන්න අපේ රටේ නීති හදන්නෙ කවුද? පාර්ලිමේන්තුව. ඔවුන්ට නීති ගැන තියෙන දැනුම මොකද්ද? තමන්ගේ පක්ෂයේ නම් අත ඉස්සුවා. අනෙක් පක්ෂේ නම් විරුද්ධ වුණා. මේක විහිළු සහගත තත්ත්වයක්.
මහාචාර්ය කරුණාරත්න හඟවත්ත වර්තමානයේ අපේ ළමා වියේ අප දුටු කඩවසම් සිනමා පෙම්වතාගෙන් මිදී වඩා බැරෑරුම් ගෞරවනීය භූමිකාවක් නිරුපණය කරමින් සිටී. එහෙත් ඔහුගේ ප්‍රියමනාප පෙනුම එලෙසමය. රස කථා කියන්නටත්, හඬ නඟා සිනාසෙන්නටත් විටෙක සංවේදීව හැඬුම්බර වන්නටත් හැකි ඔහුගේ ඇසුර සැබවින්ම ප්‍රසන්නය.
විශේෂ ස්තුතිය - කුමාරි පණ්ඩිතරත්න
නාරද විජයසූරිය
ජායාරූප - අනින්ද සමරසේන
