කවි සිළුමිණ

ළඳුනි

නුඹට මත­කද එදා
පිදු සෙනේ මුළු හදින්
ළං වෙලා ආද­රෙන්
ලොවට අම­තක කරත්
ඇයි ගියේ වෙන හදට
කඳුළු දී මගෙ නෙතට
නතු වෙන්න ඔහු පෙමට
අඩු වුණේ කිම නුඹට
තටු සිඳුන කිරි­ල්ලක
වෙලා නුඹ හඬ­න­වද
ඹබර තුඩ විස බවම
පසක් වෙන­වාද අද...

ශ්‍රීමතී කුමාරි ජය­කොඩි

කවියෝ

කවියෝ මල් වැන්න නෙක සුවඳ පතු­රන
සම­නල ඹබර කැළට මල් පැණි බොති තුටින
සුව­ඳින් නැණින් කිසි දින­යක නිම නොවන
ලෙස කවියෝ ලියති කවි නෙක රස පිරුණ

විම­ල­රත්න කේයස් ජී.එච්. ගෙ කවි
පාඨක මනස තුළ ඇත රසය අඩු නොවී
පර­ම්පරා ගණ­නක් ගත වුවත් ගෙවී
ඔවුන් නොම සේ ඇත හද­වත්හි මැවී

විජේ­රත්න වන­සිංහ

උප­න්දින සාදය

සීනි බනිස් ගෙඩි­යක්
කරාබු මල් තුන හත­රක්
කනේරු මලක්
ෆර්න්ස් ඉති එක­තු­වක්
උප­න්දින කේක­යක් ...
සර්ප්‍ර­යිස් සාද­යක්
හැපි බර්ත්ඩේ ඩියර් අක්කා
පුංචි හඬ­වල්
ගීත­වත් රිද්ම­ය­කට...
සොම්න­සින් බබ­ළන
දීප්ති­මත් මුහුණු...
ක්‍රේප් පටි
වෛර්ණ බැලුන
විසි­තුරු අයි­සින් කේක­යක්
දැල්වෙන ඉටි­ප­න්දම්
පෙනී නොපෙනී ගියා
දෑස ඉදි­රියේ
ගලා ගියා
සතුටු සාග­ර­යක්
හද­වතේ ඔවු­නගේ....

චාන්දනී දේවිකා පුංචි­හේවා

සුනාමි නඩුවේ මුහුදු සාක්කිය

විප­තට පත් සැවොම පසු­වන දුක් ගින්නේ
මා වෙත­ට­මයි තව­මත් දොස් පව­රන්නේ
කෙලෙ­සද එහෙත් හරි තතු වටහා දෙන්නේ
මට සිදු වුණු හදිය මා පම­ණයි දන්නේ

වැතිරි නිස­ස­ලව මා සිඳු පතුල බදා
ඉන්දිය සයුරු සයනේ සිටි විටදි නිදා
සෙල­විණි පොළොව තිබු මගෙ ජල තලය රඳා
එහි කැළ­ඹු­මෙන් මම මුස­පත් වුණෙමි එදා

ගැඹු­රෙහි තරඟ වැල් බඹ ගණ­න­කින් යට
කැළැතී ඇර­ඹු­ණෙන් දිය සුළි නැඟෙ­න්නට
මින් පෙර නොගිය වේග­ය­කින් එතැන් සිට
මට සිදු වුණේ සී සී කඩ දුව­න්නට

නිය­දම අණින් මා යා යුතු ගමන ගියා
ඉන්නට නොහැකි විය මට ඒ අනුව නොයා
ලොව­ටම කියමි "මා නිවැ­රැ­දි­කරු ය" කියා
දක්වනු මැනවි ඔබ හැම මා වෙතට දයා

ධන­පාල නිශ්ශංක

මත­කය

පිහා­ටුව බිම දමා
ඈත දුර ඈ ගියා
අහස් ගවු­වෙන් එහා
පියා­ඹමි සොය සොයා
මහ­ගම සීලා­නන්ද හිමි
වැල­පෙන මිහි­ම­ඬල
බලා උන්නෙමි දෑස් දල්වා
නිමා­වන තුරු ඉඩෝ­රය
මහා වැසි ඇද හැලී
පුරන් කෙත්වතු සාර වී
අටු­කොටු පුර­වා­ලන...
හාම­තින් වැල­පෙනා
පැට­වු­නගෙ කුස පිරෙන
පීඩිත දනන්ගේ
මුව­ගට සිනා කැන්දන...
නැත පෙනෙන මාන­යක
වැහි වලා­වක සේයා
ගිනි­යම් හිරු රැසින්
දැවෙන ජීවි­ත­ව­ලට
සිසි­ල­සක් ඉසි­න්නට...
බාල­ගිරි දොසද මේ
අද නම් නොවේ හෙට...

රවි ප්‍රසාද් කරු­ණා­රත්න