ඔබත් මමත් තදින් ම විශ්වාස කරන බොහෝ දෙයින් එපිටට විහිඳුණු, ඒත් කෙමෙන් කෙමෙන් ක්‍ෂීණ වී යන දේ මේ මිහිපිට එමටයි. එත් ඒ අතරින් යම් යම් දෑ කිහිපයක් තවමත් අපට සමීප වුවත් අපි ඒ සාධකයන් මඟ හැර යන්නට උත්සුක වන්නේ ඒ ගොන්නට ලඝු වන්නා වූ සමහර කරුණු තුළ අපත් රැඳී ඉන්නා නිසායි.
එකිනෙකට වෙනස් වූ අනුභූතීන් දෙකක් තවත් ස්වරූප දෙකක් සේ ඇවිත් අප එකිනෙකාගේ සිත් හිස් නොකර රැඳි තියෙනවා. එසේ නතර ව ලැගුම් ගත් අත්දැකීම්, සිතිවිලිවලට පමණක් තව තවත් සමීප වීම අරුමයක් වෙයි ද.? නමුත් දිනෙන් දින ඉපිදෙමින් නැවුම් වන මේ බොහෝ අනුභූතීන් වල දී අපි නවමු වූ මානයන් සොයන්නට පෙලඹෙන්නේ ම නැති තරම්. නිරන්තරයෙන් ඒ තුළින් දක්නට උත්සුක වන්නේ සාමාන්‍ය වූ විඥානාත්මක වූ සිදුවීම් ජාලයක්. ඒ තුළින් උපදින බොහෝ සිදුවීම් අපේ ජීවන රිදිමයට නොදැනීම මුසු වනවා. සහේතුකව හෝ අහේතුකව එසේ තවත් රිද්මයක් හා බැඳීම තව දුරටත් අප අප තුළම සිරවීමක් නොවේ ද.? එසේ ඇතිවන සමහර ගැටීම් මත්තෙන් මෙතෙක් අප මේ ජීවිතය යැයි සිතා විඳීම්, විඳවීම් අතරට මැදිව සිටි මානයකට වඩා නැවුම් මානයක් සොයා ගත හැකි වේවි. නොවෙනස් වන රූප රාමු පෙළකට බොහෝ විට අපේ හදවතේ ඒකකාරි සිතිවිලි ගොන්නකට පණ දිය හැකියි. මේ සෑම ස්වරූපයක ම, සෑම රසයක දී ම බොහෝ දෙනා අත්විඳින දුක, සතුට වර්ණවත් සිතිවිලි රටා හා එක් වනවා.
විසල් ගසක් පා මුල හිඳ සිටින මට ඉන් ගිලිහුණු පත්‍රයක් සෙමෙන් පාවි එනු පෙනෙයි. ගස සිතනුයේ ඒ පත්‍රයෙන් ජීවය වියැකී ඇති බවයි. සත්‍ය එය වන්නේ ද.? අපත් ඒ මතින් පියවර තබා ඇවිද යනවා. කාෂ්ඨක වූ පොළව මත දූවිලි සිඹින ඒ පත්‍රය අපේ පා පහසින් සැනසෙන්නේ ජීවය රහිත නිසාවෙන් ද.?
ඇයි ද අර...?
දිදුලන දෙනෙතින්
වියරුව රක්ත ව
අඳුර අසනවා... ඔබ ගැන
ඇයි ද අර...?
දැල්වෙන සුපහන් සිත
ආලෝකය එතැන ද...?
එළිය අසනවා ඔබෙන්
නුඹ ම දුටුවා ද නිවහල්ව අඳුර.?
නිදහසේ එළිය ද දල්වා වි
කොයි ද ඒ පහන් සිල.?
අඳුරත් මුමුණා වි රැහැයියකු විලස
තනිකමින් ඉතිබිඳින මේ රාත්‍රියේම
සනසවාලන්නට ගයති මහා ස්වර
වයති හරි රස
එළිය වී නිවහල්ව
අඳුර අසනවා ඔබගෙන්
තවම එළිය අඳුරු ද....?
- චමත්ක
