ඇඩොල්ෆ් හිට්ලර්ගේ නට්සි ජර්මනිය 1938 මාර්තු 12 වනදා ඔස්ට්‍රියාව "ඈඳා ගැනීම" බැලූ බැල්මට එකදු වෙඩිල්ලක් හෝ වැය නොකොට සිදු කරන ලද්දකි. එමෙන්ම එරටෙහි ජීවත් වූ අති බහුතරයක් ජර්මන් ජාතිකයෝ වූහ.එහෙයින් හිට්ලර් විසින් ඔස්ට්‍රියාව ඈඳා ගැනීම සාධාරණීකරණය කිරීමේ උත්සාහයන් ද දක්නට ලැබේ.
කෙසේ වෙතත් හිට්ලර් සැබෑ ලෙසම ඔස්ට්‍රියාව ඈඳා ගත්තේ කුමන්ත්‍රණ, ත්‍රස්ත ක්‍රියා, බිය වැද්දීම් සහ තර්ජන නොඅඩු ක්‍රියාවලියක් ඔස්සේ ය. එමෙන්ම අවශ්‍ය නම් යුදමය මෙහෙයුමක් සඳහා ද ඔහු සූදානම් ව සිටියේ ය.
එසේ ඔස්ට්‍රියාව ඈඳා ගන්නා අවස්ථාවේ ඊට සහය දැක්වූයේ ඔස්ට්‍රියාවේ නට්සින් පිරිසක් පමණි. එපමණක් ද නොවේ. ඔස්ට්‍රියාවේ ප්‍රධාන නට්සිවාදී නායකයන් පවා හිට්ලර් විසින් ඔස්ට්‍රියාව ඈඳාගනු ඇතැයි දැන නොසිටි බවක් පෙනේ. ඔස්ට්‍රියානු නට්සීන් ගේ ප්‍රධානියා වූ ආතර් සෙයිස්-ඉන්කාර්ට් බලාපොරොත්තු වූයේ අභිනව නට්සි ඔස්ට්‍රියාවක චාන්සලර් (අගමැති) බවට පත් වීමට ය. නමුත් හිට්ලර්, ඔස්ට්‍රියානු නට්සි නායකයාගේ ද බලාපොරොත්තු සුන් කර දැම්මේ ය.
ඩොල්ෆස් ඝාතනය
ජර්මනියේ නට්සි ව්‍යාපාරයට සමගාමීව ඔස්ට්‍රියාවේ ද නට්සි ව්‍යාපාරයක් වර්ධනය වූ නමුත් එය ජර්මන් නට්සි පක්ෂයට සාපේක්ෂව ඉතා අඩු ජනප්‍රියත්වයකින් යුක්ත වූයේ ය. 1930 ඔස්ට්‍රියානු මහ මැතිවරණය ඊට හොඳ සාක්ෂියක් ලෙස සැලකිය හැකි ය. එම මැතිවරණයේදී ඔස්ට්‍රියානු නට්සීන්ට ලැබුණේ ඡන්ද සියයට 3 ක් පමණි.
නමුත්, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය නට්සීන්ගේ උපක්‍රම අතර නොවීය. ඔස්ට්‍රියානු නට්සීන්ට විශාල උපකාරයක් වූයේ යාබද ජර්මනියේ වඩා ප්‍රබල නට්සි ව්‍යාපාරයක් පැවතීමයි. 1933 ජනවාරියේදී හිට්ලර් ජර්මනියේ චාන්සලර් පදවියට පත් වූ පසු දෙරටෙහි ම නට්සීන්ට අවශ්‍ය වූයේ ඔස්ට්‍රියාවේ ද බලය අල්ලා ගැනීම ය.
එකල ඔස්ට්‍රියාව පාලනය කළේ චාන්සලර් එංගල්බර්ට් ඩොල්ෆස් විසිනි. 1932 දී චාන්සලර් පදවියට පත් වූ ඔහු 1933 වනවිට ඒකාධිපතියකු ලෙස කටයුතු කරන්නට වූයේ ය. ඔහුට ප්‍රධානම අභියෝගය වූයේ සමාජ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදීන් ය. 1934 පෙබරවාරි 12 වනදා ඩොල්ෆස් වියානාවේ කම්කරු ප්‍රදේශවලට පහර දී සමාජ ප්‍රජාතන්ත්‍රිකයින්ගේ බලය බිඳ දැමීමට ක්‍රියා කළේ ය.
ඉන් මාස කිහිපයකට පසු නට්සිවාදීහු ක්‍රියාත්මක වූහ. 1934 ජූලි මාසයේදී සිදු වූ කුමන්ත්‍රණයක් අතරතුර ඩොල්ෆස් මරා දමන ලදී.
කෙසේ නමුත් මෙම අවස්ථාවේ ඉතාලියේ ෆැසිස්ට් නායක බෙනීටෝ මුසෝලිනී ඔස්ට්‍රියාවේ පැවති රජයෙහි ආරක්ෂාවට පැමීණියේ ය. එවකට ඔස්ට්‍රියාව සහ ඉතාලිය අතර ඉතා සමීප සබඳතාවක් වූ අතර ඩොල්ෆස් ද සිය පාලනය සඳහා ගුරු කොටගත්තේ ඉතාලියේ මුසෝලිනීගේ ෆැසිස්ට් පාලනය යි. ජර්මන් තර්ජනය හමුවේ ඔස්ට්‍රියා-ඉතාලි දේශසීමාව වෙත හමුදා එවූ මුසෝලිනී, නට්සි ජර්මනියට තර්ජනාත්මක පණිවිඩයක් යැවීය. යම් හෙයකින් ඔස්ට්‍රියාවෙහි නට්සින් විසින් ඇති කළ කලබල නිදහසට කරුණක් කරගෙන ජර්මන් හමුදා එහි එවීමට කටයුතු කළහොත් ඉතාලිය හා ගැටෙන්නට සිදුවනු ඇති බව මුසෝලිනී පෙන්නුම් කළේ ය. යුද්ධයට සූදානමක් නොවූ හෙයින් හිට්ලර් පසු බැස්සේ ය. කර්ට් ෆොන් ශෂ්නිග් ඔස්ට්‍රියාවේ නව චාන්සලර් ලෙස පත් වූයේ ය.
බල තුලනය
මේ අනුව ඔස්ට්‍රියාවේ බලය අල්ලා ගැනීමට නම් ඉතාලියේ මිත්‍රත්වය දිනාගත යුතු බවට හිට්ලර්ට පැහැදිලි විය. මේ සඳහා වැඩි කලක් නොගොස් ඔහුට අවස්ථාවක් පහළ වූයේ ය. එම අවස්ථාව නම් 1935 දී ඉතාලිය විසින් ඇබිසීනියාව (ඉතියෝපියාව) ආක්‍රමණය කිරීම ය.
ඉතාලියේ ක්‍රියා කලාපය බ්‍රිතාන්‍යය සහ ප්‍රංසය වැනි රටවල දෝෂ දර්ශනයට හේතු වූයේ ය. මේ අනුව, ඉතාලිය සහ අනෙකුත් බටහිර රටවල් අතර විරසකයක් වර්ධනය වන අවස්ථාව හිට්ලර් භාවිතා කළේ මුසෝලිනීට සමීප වීමට ය.
මේ අතර, 1936 ජූලි මාසයේදී ජෙනරාල් ෆ්‍රැන්සිස්කෝ ෆ්‍රැන්කෝගේ හමුදා කැරැල්ල සමග, ස්පාඤ්ඤ සිවිල් යුද්ධය හට ගත්තේය. මෙහිදී ජර්මනිය සහ ඉතාලිය ක්‍රියාකාරීව ම ෆ්‍රැන්කෝට සහය දුන්නේ ය. මෙමඟින් ද ඉතාලිය සහ ජර්මනිය අතර මිත්‍රත්වය වර්ධනය වූයේ ය. මෙහි වැදගත් ම අවස්ථාවක් වූයේ 1936 ඔක්තෝබරයේදී ඇති කරගත් කොමියුනිස්ට් ජාත්‍යන්තරයට එරෙහි ගිවිසුම ය. මේ පිළිබඳ මුසෝලිනී විසින් නිවේදනය කෙරුණේ 1936 නොවැම්බර්1 වනදා ය.
ජර්මන් - ඔස්ට්‍රියා ගිවිසුම
මෙම පසුබිමේදී ඔස්ට්‍රියාව සහ ජර්මනිය 1936 දී මිත්‍ර ගිවිසුමකට එළඹියේයය. මෙය බැලූ බැල්මට ඉතාම මිත්‍රත්වයෙන් යුක්ත වගන්ති සහිත ගිවිසුමක් වූයේ ය. මේ අනුව දෙරට අතර වූ එදිරිවාදිකම් නිරාකරණය වූයේ යයි සාමාන්‍ය නිරීක්ෂකයකුට සිතිය හැකි විය.
නමුත් මෙහි වූ රහස්‍ය වගන්ති පිළිබඳ ව බාහිර ලෝකයට හෙළි නොකරන ලදී. එම වගන්තිවලට අනුව බන්ධනාගාරගතව සිටි නට්සින් නිදහස් කිරීමට හා නට්සීන්ට ඔස්ට්‍රියාවේ දේශපාලන කටයුතු කිරීමට ඉඩ ලබා දීමට ශෂ්නිග් එකඟ වූයේ ය. එපමණක් නොව “ජාතික විපක්ෂයේ” (එනම් නට්සි පක්ෂයේ) ප්‍රබලයින් දේශපාලනිකව වගකිව යුතු තනතුරුවලට පත් කිරීමට ද ශෂ්නිග් එකඟ වූයේ ය. එමඟින් හිට්ලර්ගේ ට්‍රෝජන් අශ්වයා ඔස්ට්‍රියානු පාලනය වෙත ඇතුළු විය.
බිය වැද්දීමෙන් නතු කිරීම
නට්සි ජර්මන් රජයේ, විශේෂයෙන් ම SS සංවිධානයේ සහ ඔත්තු සේවාවන් හි උපකාර ඇතිව ඔස්ට්‍රියාවේ නට්සි බිය වැද්දීම් දිගටම සිදු වූයේ ය. නට්සින් විසින් සිදු කරන ලද බෝම්බ ප්‍රහාරයන් ද නිරන්තරයෙන් සිදු වූයේ ය. මේ අතර රයින්ලන්තයට හමුදා යැවීම (ප්‍රංසය සහ බ්‍රිතාන්‍යය නිවැරදි පියවර ගත්තා නම් හිට්ලර් බලයෙන් පහ කිරීමට තිබූ අනගි අවස්ථාවක්) හේතුවෙන් හිට්ලර්ගේ ජනප්‍රියත්වය ද ඉහළ ගොස් තිබුණි. මේ අතර ඉතාලිය කෙමෙන් කෙමෙන් ජර්මනියට සමීප වෙද්දී ශෂ්නිග්ට තම හොඳ ම මිතුරා සහ ආරක්ෂකයා අහිමි වෙමින් තිබුණි.
හිට්ලර්ගේ අවශ්‍යතාව පැහැදිලිව පෙනෙන්නට තිබුණි. ආර්ථික අපහසුතා හේතුවෙන් යුද සූදානම ප්‍රමාද වන බව මැසිවිලි නැඟු හිට්ලර්ගේ අදහස වූයේ ඔස්ට්‍රියාව සහ චෙකොස්ලොවැකියාව අල්ලා ගෙන එම රටවල සම්පත් සිය යුද සූදානම වෙනුවෙන් යොමු කළ යුතු බව ය. මේ අනුව හිට්ලර් ගිවිසුම්වලින් නතර වීමට සූදානම් නොවූ බව පැහැදිලි ය. ගිවිසුම් යනු ඔහුගේ ඉලක්කය වූ ඔස්ට්‍රියාව සහ චෙකොස්ලොවැකියාව අල්ලා ගැනීමේ වැඩපිළිවෙළෙහි උපක්‍රමික පියවරයන් පමණක් විය.
සැලසුම් කළ කැරැල්ල
1938 වසර මුලදී, ඔස්ට්‍රියාවේ නට්සි ක්‍රියාකාරකම් උත්සන්න වෙමින් පැවතිණ. මේ අතර ඔස්ට්‍රියානු පොලිසිය 1938 ජනවාරි 25 වනදා “හත්දෙනාගේ කමිටුව” නම් සංවිධානයක මූලස්ථානය වටලෑවේ ය. මෙය ඔස්ට්‍රියාවේ නට්සි රහස් ක්‍රියාකාරකම් මෙහෙයවූ සංවිධානය විය. මෙහි තිබී හිට්ලර්ගේ එවකට දෙවැනියා වූ රුඩොල්ෆ් හෙස් විසින් අත්සන් කළ, ඔස්ට්‍රියාව අල්ලා ගැනීමේ සැලැස්ම සොයා ගන්නා ලදී.
මෙම සැලැස්මට අනුව නට්සිවාදීහු ඔස්ට්‍රියාවේ කැරැල්ලක් දියත් කිරීමට නියමිත විය. ඇතැම් විටෙක, ඔස්ට්‍රියාවේ නට්සි ජර්මන් තානාපති වූ ෆ්‍රාන්ස් ෆොන් පැපන් හෝ වෙනත් අයකු ඝාතනය කිරීමෙන් ද අවශ්‍ය කලබල නිර්මාණය කිරීමට බලාපොරොත්තු වූයේ ය. ඉන්පසුව ශෂ්නිග් එම කැරැල්ල මර්දනය කිරීමට ක්‍රියා කරන අවස්ථාවේ දී, “ජර්මානුන් විසින් ජර්මන් ලේ සෙලවීම වැළැක්වීම උදෙසා” නට්සි ජර්මන් හමුදා ඔස්ට්‍රියාව ආක්‍රමණය කළ යුතු වූයේ ය.
මෙම සැලසුම් හෙළි වීම අර්බුදය තවත් උත්සන්න කළේ ය. නමුත්, ජර්මන් ආක්‍රමණකාරී ප්‍රතිපත්ති කාහටත් පැහැදිලි වුවද, ඊට එරෙහිව කිසිවක් කිසිවකුත් නොකරන තත්ත්වයක් මතුව තිබිණි.
මේ අතර පෙබරවාරිය මුලදී හිට්ලර් විසින් පැපන්ව ඔස්ට්‍රියාවේ ජර්මන් නියෝජිත තනතුරෙන් ඉවත් කරනු ලැබිණි. කතෝලිකයකු මෙන්ම රාජ්‍ය තාන්ත්‍රික කටයුතුවලදී “මහත්මයකු” වූ පැපන් ඉවත් කිරීම ළඟ එන අනතුර පිළිබඳ ශෂ්නිග්ට ද කළ දැනුම් වීමක් හා සමාන වූයේ ය.
තමන් නිලයෙන් පහ කළ, එමෙන්ම අවශ්‍ය නම් තමන් ඝාතනය කිරීමට පවා සූදානමින් සිටි හිට්ලර් හමුවීමට ගිය පැපන් අලුත් යෝජනාවක් කළේ ය. එනම් හිට්ලර් සහ ශෂ්නිග් දෙරටේ ගැටලු නිරාකරණය කර ගැනීම පිණිස සාකච්ඡා කළ යුතු බවය. හිට්ලර් මෙම යෝජනාවට එක හෙලා අනුමැතිය පළ කළේය. ශෂ්නිග් ඉල්ලා සිටියේ සාකච්ඡා 1936 ගිවිසුම මත පදනම්ව කළ යුතු බවය. තමන් දුර්වල ස්ථාවරයක සිටින බව දත් හෙතෙම තවත් අවදානමක් ගැනීමට මැළි විය.
හිට්ලර් ඊට පිළිතුරු වශයෙන් දන්වා සිටියේ සාකච්ඡාව එම ගිවිසුම මත පදනම්ව සිදු කරන බවත් දෙරට අතර ඇති වූ යම් යම් ගැටුම්කාරී තත්ත්වයන් නිරාකරණය කර ගැනීම එහි අපේක්ෂාව වන බවත් ය. එම ප්‍රකාශය ප්‍රශ්නකාරී වූ නමුදු ශෂ්නිග් ඊට එකඟ වූයේ ය.
තීරණාත්මක හමුවීම
1938 පෙබරවාරි 11 වනදා ශෂ්නිග් රහසින් ම ජර්මනියට පැමිණියේ ය. ඔස්ට්‍රියා - ජර්මන් දේශසීමාව අසළ ඔබර්සැල්ස්බර්ග් හි හිට්ලර්ගේ කඳුකර නිවහනේ දී ඔවුන් දෙදෙනා මුණ ගැසුණේ පෙබරවාරි 12 වනදා ය.
දෙදෙනාගේ හමුවීම ආරම්භයේදී ම හිට්ලර් ශෂ්නිග් ට දැඩි ලෙස දෝෂාරෝපණය කළේ ය. හිට්ලර්ට අනුව ඔස්ට්‍රියා - ජර්මන් මිත්‍රත්වය කඩාකප්පල් කිරීමට කළ හැකි සියල්ල කළේ ශෂ්නිග් ය. එමෙන්ම "තුන්වන රයිකය (නට්සි ජර්මනිය) ප්‍රබල රාජ්‍යයක්. අපේ දේශසීමා ප්‍රශ්න නිරාකරණය කර ගැනීම පිළිබඳ කිසිවකුත් අප හා එරෙහි වන්නේ නැහැ" යනුවෙන් ද ඔහු තර්ජනය කළේ ය.
මෙම හමුව තනිකරම ඒක පාර්ශ්වික ප්‍රහාරයක් වූ අතර ශෂ්නිග් බොහෝකොටම නිහඬව අසාගෙන සිටින තැනට පත් වූයේ ය. හිට්ලර් ඔහුට කියා සිටියේ තම කොන්දේසිවලට එකඟ නොවන්නේ නම් තමන් දරුණු ක්‍රියාමාර්ග ගන්නා බවයි.
"ඔබේ කොන්දේසි මොනවාද?" ශෂ්නිග් විමසීය.
"අපි ඒ ගැන සවසට සාකච්ඡා කරමු" හිට්ලර් පිළිතුරු දුන්නේ ය.
දිවා භෝජනය සාමාන්‍ය පරිදි ගෙවී ගිය අතර ඉන් අනතුරුව ශෂ්නිග්ට නට්සි යෝජනා ඉදිරිපත් කරන ලදී. මේ අනුව නට්සි පක්ෂය මත පනවා තිබූ තහනම ඉවත් කිරීම, නට්සි නියෝජිතයන් දෙදෙනකු අභ්‍යන්තර කටයුතු (පොලිසිය ද ඇතුළුව) අමාත්‍ය ධුරයට සහ යුද කටයුතු අමාත්‍ය ධුරවලට පත් කිරීම, ජර්මන් සහ ඔස්ට්‍රියානු හමුදා අතර නිලධාරීන් හුවමාරුව යනාදී ඔස්ට්‍රියානු නිදහස සහ ස්වෛරීභාවය අමු අමුවේ උල්ලංඝණය වන ආකාරයේ යෝජනා එහි වූයේ ය.
ශෂ්නිග් මෙම යෝජනා ප්‍රතික්ෂේප කළ නමුත් ඔහුට දිගින් දිගට ම ඒවා පිළිගැනීමට ඔහුට කළ තර්ජන හමුවේ ඔහුට අවසානයේ ඒවාට අනුමැතිය දීමට සිදු විය. පසුව පෙබරවාරි 18 වනදා ඔහු විසින් ආර්තර් සෙයිස්-ඉන්කාර්ට් ඔස්ට්‍රියාවේ අභ්‍යන්තර කටයුතු ඇමති ලෙස පත් කරන ලදී.
අවසානය
හිට්ලර් මෙතැනින් නැවතීමට කැමැත්තක් නොදැක්වීය. ඔහුට අවශ්‍ය වූයේ ඔස්ට්‍රියාව අල්ලා ගැනීම මිස අනෙකක් නොවේ. මේ අනුව ඔහු දිගින් දිගට ම ඔස්ට්‍රියාව වෙත පීඩනය වැඩි කරන්නට වූයේ ය.
පෙබරවාරි 20 වනදා හිට්ලර් රයිෂ්ටාගය අමතා ඔස්ට්‍රියාව සහ චෙකොස්ලොවැකියාව යන රටවලට තර්ජනය කළේ ය. ජර්මනියෙන් පිටත සිටින ජර්මන් ජාතිකයන්ගේ අයිතීන් සුරක්ෂිත කිරීම තම වගකීම බවත් ඒ සඳහා තමන් ක්‍රියා කරන බවත් හිට්ලර් කියා සිටියේ එම රටවල් දෙකටම (චෙකොස්ලොවැකියාවේ ද සුඩෙටන් ප්‍රදේශයේ ජර්මානු ජාතිකයෝ විසූ හ) කෙරෙන තර්ජනයක් පරිද්දෙනි.
ශෂ්නිග් පෙබරවාරි 24 වනදා මීට පිළිතුරු දුන්නේ ය. ඔස්ට්‍රියාව ජර්මන් ඉල්ලීම් ගණනාවකට ඉඩ දුන් බව පෙන්වා දුන් හෙතෙම එහි සීමාවක් පැවතිය යුතු බව කීවේ ය. තව ද ඔස්ට්‍රියාව කැමැත්තෙන් සිය ස්වෛරීභාවය පූජා නොකරන බව ද ඔහු සඳහන් කළේ ය.
මේ අවස්ථාවේ ශෂ්නිග් උපක්‍රමික තීරණයක් ගත්තේ ය. එතෙක් ඔහුගේ සතුරන් වූ සමාජ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදීන්ට දේශපාලන අයිතිවාසිකම් ලබා දීමට ඔහු තීරණය කළේ ය. සමාජ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදීහු මේ අවස්ථාවේ වඩා අඩු නපුර තෝරාගත්හ. හිට්ලර් මෙයින් දැඩි සේ කිපුණේ ය.
මාර්තු 9 වනදා ශෂ්නිග් සිය අවසන් තුරුම්පුව ඇද්දේ ය. ඔහු මාර්තු 13 වනදා රට පුරා ජනමත විචාරණයක් පවත්වන බව සඳහන් කළේ ය. "ඔබ නිදහස්, ස්වාධීන, සමාජ-ක්‍රිස්තියානි සහ එක්සත් ඔස්ට්‍රියාවකට පක්ෂද?" යන්න එහි දී ජනතාවගෙන් විමසනු ලැබීමට නියමිත වූයේ ය. වෙනත් වචනවලින් කිවහොත් ඔස්ට්‍රියානුවන්ගෙන් විමසනු ලැබුණේ ඔවුන් ස්වාධීන රාජ්‍යයක් ලෙස පැවතීමට කැමතිද? නැතහොත් ජර්මනියට ඒකාබද්ධ වීමට කැමැතිද? යන්නයි.
මෙම ජනමත විචාරණය හිට්ලර්ව බරපතළ ලෙස කුපිත කළේ ය. ඔහු එක් පසෙකින් ඔස්ට්‍රියාව තුළ නට්සි උද්ඝෝෂණ දැඩි කිරීමට උපදෙස් දුන්නේ ය. පොලිසිය භාරව සිටි සෙයිස්-ඉන්කාර්ට් මේ පිළිබඳ කිසිදු පියවරක් නොගත් අතර රට අරාජික වෙමින් තිබිණි. නමුත් මාර්තු 13 වනදා ජනමත විචාරණයේ ප්‍රතිඵලය කුමක් වන්නේදැයි හිට්ලර් දැන සිටියේ ය.
ඔස්ට්‍රියාව ආක්‍රමණය කරන බවට තර්ජනය කරමින් නට්සි ජර්මනිය ශෂ්නිග්ට ඉල්ලා අස්වීමට බල කළ හ. ඉන්පසු ඔස්ට්‍රියානු ජනාධිපතිවරයාට තර්ජනය කරමින් සෙයිස්-ඉන්කාර්ට් නව චාන්සලර් ලෙස පත් කිරීමට බලපෑම් කළෝ ය. ජනාධිපති විල්හෙල්ම් මික්ලාස් ඊට එකඟ වූයේ දැඩි බලපෑම් මැද ය.
මාර්තු 11 වනදා සෙයිස්-ඉන්කාර්ට් නව චාන්සලර්වරයා බවට පත් වූ අතර මාර්තු 12 වනදා ජර්මන් හමුදා ඔස්ට්‍රියාවට ඇතුළු වූහ.
සෙයිස්-ඉන්කාර්ට් බලාපොරොත්තු වූයේ ස්වාධීන ඔස්ට්‍රියාවක චාන්සලර් ලෙස කටයුතු කිරීමට ය. නමුත් හිට්ලර් නිවේදනය කළේ ඔස්ට්‍රියාවේ ස්වාධීනත්වය අවසන් වන බව යි.
ඒ අනුව සෙයිස්-ඉන්කාර්ට්ගේ අගමැතිකම දින දෙකකට සීමා විය.
යම් හෙයකින් ඔස්ට්‍රියාව තුළින් ආක්‍රමණයට ප්‍රතික්‍රියාවක් වී නම් එය සඳහා ද ජර්මනිය සූදානම් වී සිටියේ ය. නමුත් එවන් අවශ්‍යතාවක් පැමිණියේ නැත.
කෙසේ නමුත් ජර්මනිය විසින් ඔස්ට්‍රියාව අල්ලා ගැනීම ලේ නොසොල්වා කරන ලද්දකැයි පැවසීම ඉතිහාසය විකෘති කිරීමකි. හිට්ලර්ගේ සැලසුම් හේතුවෙන් 1934 දී ඩොල්ෆස් ඝාතනයේ සිට ම ඔස්ට්‍රියානුවෝ ජීවිතවලින් ද වන්දි ගෙව්වෝ ය. තවද, ඔස්ට්‍රියාවේ අවසානය සිදු වූයේ තර්ජන සහ බිය වැද්දීම් මධ්‍යයේ ය. කෙටියෙන්ම කිවහොත්, එය වඩා විශාල රාජ්‍යයක් විසින් කුඩා රාජ්‍යයක් නිර්ලජ්ජිත ලෙස අත්පත් කරගැනීමේ සිද්ධියක් මිස අනෙකක් නොවී ය.
