සලළෙකුගේ සැබෑ ප්‍රේමය
හිනාවෙන්න
මන්දස්මියෙන්්
දුක වලඳමින් ‘ඔබ’
තවමත් දුක් ග‍ඟේ කිමිදේ...
මිහිමත සැඟව ගියා ඔහු
අතීතය සමඟ
මතක සුන්බුන් අතර
කටුක යථාර්ථයක් පමණි...
පෙනෙන අද ද
නොපෙනෙන හෙට ද
සමබර නැහැ කිසි දිනක...
මල් දම් ගොතා නැත
ඔබ නමින් තවම
ඔබට කියන්නම් සොඳුර
කිලිටි වූ දිවියේ කොනක
ඔබ නමින් උපන් ආලයක් ඇත
මේදනී මැණික්කුඹුර
මගෙ බොළඳ හීනේ
රෑ අහස අදත් තරු මාලෙ පලඳීවි
රිදී සඳ දිය ඉහින දිස්නයෙන් පේවී
හිනි පොද වරුසාවෙ යන්තමට ගෑවී
අදත් අපි ඇවිද යමු සීත නොදැනේවී
ලස්සනම තරුවකට අත වනන වේලේ
මුමුනන්න මං ආස ගීතයක තාලේ
ඉල්ලගෙන ආකහෙන් සිනිඳු සඳ සේලේ
ස‍ිතලට දවටගෙන ගනිමු තරු මාලේ
කවුරුවත් නැති වුණොත් පෙනෙන තෙක් මානේ
අතින් අත අල්ලගෙන නටමු තරු රෑනේ
එළි වෙන්න ඉස්සරින් මගෙ බොළඳ හී‍ිනේ
නුඹ පුංචි කවි දෙකක් කියන්නත් ඕනේ
කුරවි කූජනා
ශ්‍රී ජයවර්ධනපුර විශ්වවිද්‍යාලය
නික්ම ගිය සඳ...
තෙත් බිම ඉපිද ලේ කැටි බිළිඳකු ලෙස ට
යොන් විය පිය නැගී වැව් බැඳි රට වෙත ට
උගත් ශිල්පය දී මතු දින පරපුර ට
ඔබ කළ මෙහෙය අමතක නෑ කිසිවකු ට
වැව් බැඳි රටේ හැම අහුමුල්ලක් නෑර
දුක දැන ඉගෙන හේනක කුඹුරක සාර
ලේ ඩහදියේ දියැවී යන හැටි පෝර
පන්හිඳ අකුරු ඇමිණුවෙ පිටුවක් නෑර
හොල්මන් කොරිය ගත වරදක නිමා දැක
පනාමුරේ ඇත් ගාලෙන් නැඟු සෝක
වනගත ඇසුර ගැන පොත පත ලියූ නේක
අමතක නොවේ සබඳිනි ඔබ කිසි දාක
ගොවියකු හෙළන ඩහ බිඳුවක අගය දැනී
ඔබ ලියූ පොත පතින් සමහරු ඉගෙන ගනී
ජීවන ගමන නිමකර ඔබ නොගිය වැනී
සිහිවන විටදි අප නෙත ෙතත බිමට පනී
එක් වුණු ගමන වස් තුදුසක් නිමා කොට
නික් මී ගියේ ඔබ මෙහෙවර නිමා කොට
බොඳ සිතුවමක් නොම වී මගෙ සිහිනයට
නැවතත් සසර මග හමුවෙමු හෙට දිනට
රත්නා කහඳගමගේ
මෙහෙය අසමයි ඔබේ
බිහිසුණු සටනකින් පුදකර ගත සවිය
බිම තැබුවා පමණි උර තිබූ ගිනි අවිය
සමකොට සිතා හැම මිනිසෙකුගෙම දිවිය
ඔබ කැප කළා යළි මුළු ගත සිත සවිය
ගං වතුරට මැදිව මිනිසුන් ගි‍ෙලන විට
අහසින් ගොඩ බිමින් පැන මහ සටන කට
බේරා ගෙනෙන විට තම ලේ උරුම යට
රණවිරු පුතුනි ඔබ ආඩම්බරය මට
පිට පිට නාය යන කඳු මැද ගොහොරු මඩේ
වට දහ දිය කඳුළු සමඟින් එකට මැඩේ
යට වුණු දුබල හැම ඔබ දෑතෙහි ම වැඩේ
මට මහ පුදුමයකි ඔබ මේ කරන වැඩේ
රැස් කොට මළ සිරුරු තබමින් රෑ තිස්සේ
දුෂ්කර සටන ගෙන යනවිට මහ වැස්සේ
පස් කඳු තුළින් එන කෙඳිරිලි හඬ ඔස්සේ
විස්මිත මෙහෙයුමට ඔබ නෑ පසු බැස්සේ
කුණු කඳුවලට යට වී මහ දුගඳ මැද
උණුසුම සිඳුණු මළ කුණු යළි ගොඩට ඇද
ලණුවෙන් ගැට ගසා එක පොදියකට බැඳ
මනු සනුහරේ යුග මෙහෙවර කරන වද
මහමෙරටත් වඩා කළ මෙහෙවර කන්ද
පදයෙන් දෙකෙන් නිම කරනට පුළුවන්ද
රණවිරු පුතුනි ඔබ වෙනුවෙන් සිත් බැන්ද
දෙවිවරු සලති පරසතු මල් මකරන්ද
චන්ද්‍රිකා දිසානායක
ඔබේ ප්‍රේමය නම්
මවයි සිතුවම්
ගෙනෙයි කවිකාරකම්
මගෙ හිත දැන්
කරයි දඟකාරකම්
පිපෙන්නට නම්
පෙති දුග හැරන් හැඟුම් මල්
ඉඹින්නට ඇත් නම්
සිතින් කුසුම ඇති තරම්
රැ‍ඳෙන්නට නම්
මේ සොඳුරු බව හිත් බැඳන්
ඔබ ඉන්නවා නම්
මට තනියක් නැති තරම්
සඳරුවන් කරුණාතිලක
පැතුම් වස්සානේ
හද ඇවිළෙද්දී වියෝග ගින්නේ
අහසට දැනිලයි වැසි ඇද හැලුණේ
හැඬුවද නුඹ ගැබ මා සිත නොනිමෙයි
නුඹේ නෙතග කඳුළයි සිහිවන්නේ
වරුසා දිය යයි දෙගොඩ තළා
සෝක සුසුම් වැල් ඉවුරු තළා
හදවත අතරින් සිරුර පුරා යයි
ගං වතුරක් වී කඳුළ ගලා
වස්සානේ බොර ගංදිය අතරේ
පා කර එවනෙමි දුක රැල්ලක් ලෙස
නුඹේ සුසුම් පණිවුඩයක් ඒ මත
උඩුගං පාවී ඒ දැයි බලනෙමි
දියකර කඳුළට දුක වෙන්වීමක
බාදක බිඳගෙන යන මේ වැසි දිය
පවසයි අපහට සෙනෙහෙ සිතින්
එක්වන පැතුමන් යළි මතු දිනයක
කඳුළ ද වැස්ස ද තූරල් වී යයි
බලාපොරොත්තු හිරු කිරණේ නැහැවී
වියෝග වැටකොටු බාධක බිඳගෙන
හෙට සුපිපෙනු ඇත එක් වීමක මල්!
සරත් කුමාර වික්‍රම
තනි වුණු ප්‍රේමය
මගෙ හිතට එබෙන - රස සිහින මවන
මඳ නලට කියන ප්‍රේම කතාවයි
මදු බිඳක මිහිර - දෙතොලගට නොගෙන
හදවතට පුදන පාරමිතාවයි
යන මඟට නිතර - මුදු කිරණ බෙදන
රැය අඳුර නිවන තාරපතින්දූ
මිහිමතට බසින - සුර කුමරු ගයන
දෙසවනට දැනෙන ගී අම බින්දූ
මහ රැයක සිහින - සුනු විසුනු නොකොට
නෙතු අගට කඳුළු බිඳු නොම ගෙන්නා
හිමිදිරිය රැගෙන - පිනි පබළු පොටක
සෙනෙහසක සොඳුරු බව අමුණන්නා
තව දුරට මෙලෙස - නිදි නොමැති දෙනෙත
වෙහෙසවනු කුමට හිඳ තනි යානේ
රස මියුරු තෙපුල - හිත සතුට රැගෙන
අපි ඇවිද යමු ද රෑ හඳ පානේ
සුර ලොවක සිරිය - එකවරට ගෙනෙන
තරු අහස වියන සරසන යාමේ
සිඳු වෙරළ අසල - වැලිතලය මතම
මම අකුරු කරමි මගෙ තනි ප්‍රේමේ
ශ්‍රියා හිඳුරංගල
උසින් වැඩි ගස් කියන කතා
සෙසු නෑසියන් පරයා
උසින් උසටම ගොස්
උසින් වැඩි ගස් විලස
අබිමනින් යුතුව
වැජඹෙනවා නොව
උසින් වැඩිකම නිසාම
කිනම් මොහොතක හෝ
අකුණු සැරයක්
හිස් මත පතිත වේ දැයි
නිරතුරු මෙනෙහි කරමින්
අහස ගිගුරුම් දෙන හැම කල
බියෙන් හැකිළී
දිවි ගෙවන්නෙමු අපි සැම
ගංගා වරුෂවිතාන
දෙබිඩි සිත් මිතුරු පොදි
දහමට පටහැනිව ගමරට හිනැස්සූ
අඳුරට ඇදෙන රුව පසු මැද තිගැස්සූ
හිතයට පිරුණු කුණු කන්දල් ඇවිස්සූ
තරගෙට පොරබදති නොමියෙන මිනිස්සු
උන් තම සිරිත් මවමින් ළඟ සෙමින් යුතු
හිත් යට දෙබිඩි කෙදිරිලි ගී වහන් තතු
බත් පත බලා කෙළ හලමින් අනුන් සතූ
ගත් මඟ දනී පෙර ගමනට තමන් පැතූ
බැඳ හිස මිතුරු පොදි ළෙන්ගතු සතුට මුස‍ූ
නිදහස තොටිලි පැද අඹසිත් එකට විස‍ූ
අදහස යටහිතේ කාරිය කෙරුණු පසූ
මදහස මියුරු බස් දුක - සැප නොමැත ඇසූ
පොදි බැඳ යස ඉසුරු කර ඉහ තබා ගිනී
අදි මදි කළ පිනට රට - තොට පුරා දනී
ඇඳි වත පිරුවටය විනිවිද රටා තුනී
වැදි බණ දෙසුම් ජන පපුවට කඩා පනී
නම රඳවමින් පත්තිරුවල තමන් හට
තම නොදනිමින් බර පටවා අනුන් පිට
ගම රට හිනස්සන කොඳුරන විටින් විට
සමහරු නොදල්වති නොනිමෙන පහන් වැට
දත නියවමින් එක දෙයකට දහස් වර
පොත පෙරළමින් මිනිසත් කම උකස් කර
මතකය ඉකිබිඳන යටගිය සවිස් කර
සිත කය දැවේ දැන කිම අය පිටස් තර
කරදර ගැටලු මැද සගයන් ඇසුරු කර
හර බර ඇති ව දැන හඳුනා මුහුණු වර
පෙර හර නොයෙදෙමින් උරෙනුර කරට කර
පෙර මග නිහඬ වත රැක්මට දරමි වැර
නන්දසේන පලිහක්කාර
අතකසය
මත කය අවදිකර කවි සිඳු දිය ගැඹරේ
සත නෙත සනසවන තරු එළි දිලි අඹරේ
අත කස අසු දෙවසක අබිමන වසරේ
නෙත සිත පහන් කර විස්වය තුළ පැතිරේ
කවියෙන් එදා ජාතිය පණ පෙවුවෝ
දිරියෙන් සදා පරගැති බව නැසුවෝ
රසයෙන් ලොවක් රස ගඟුලක හෙළුවෝ
දිවියෙන් වෙන් වුවත් සැමදා දිනුවෝ
බැඳි යුරු රස විරිත නොසිඳූ අදහසය
පැදි නදියකට රන් දියවර සිසිලසය
ගැදි පැදි එකට එක්වුණු තැන රන්රසය
විඳි රස කවෙහි බිහිකෙරුවේ අතකසය
සරතැස නිවූ නිරුදක කවි බිම් වලද
සිසිලස මැවූ සඳැසෙහි සක්වළ තුළද
කිතුගොස විහිදව‍ූ විස්මය තුළ නොමඳ
අතකස ළඳුනි! ඔබැ වියපත් නැහැ නොවෙද
ඩබ්ලිව්.කේ. සරත් විමලසිරි
දෙවියොත් අමොද දෙති
වසර අසූ දෙකකට පෙර දැයෙහි දිනූ
හෙළ කවි රස හැඳිනූ කිවිඳුන් රැසක් තැනූ
අතකස කවි මවට කවි රසිකයන් පිනූ
දෙවියොත් අමොද දෙති නව නළු රසය හැනූ
හෙළ කවි සමුළු ඉතිහාසයෙ ඇරඹුමට
සැල වන කවීන්ගේ එකමුතුවකි අපට
එළඹුණ කොලඹ යුගයේ බිහිවුණ රටට
කුලවමි අතකසය සරසවි පිදු දැයට
අල්විස් පෙරේරා, කේයස්, කුමරගම
ජී.එච්. පෙරේරා, සේසිරි, කුඩලිගම
හෑගොඩ කුරවිකැල ඔප කළ කුසුම් දම
හැමදා සුසුවඳයි අතකස මිහිරි නම
අතකස මෑණි ගත කළ වස් අසූ දෙකේ
කළ මෙහෙවරින් කවි හර තිරව රැකේ
කවියෙන් සාහිතෙන් නොදැනුම් අඳර මැකේ
ලක්මව එසඳ ලොව බැබළේ නොමැත සැකේ
විමල් රූබසිංහ
අතකස රැජන
රැක්කේ නිබඳ හෙළ කවියයි හෙළ බසය
ඒ මෙහෙවර ගතොත් මහ මෙරටත් උසය
රට තොට සිව්දිගට පැතිරුණ කිතු ගොසය
වියපත් නොවන අග රැජනකි අතකසය
කරුණාරත්න හපුආරච්චි
පින්වන්තිය
කඳු වළල්ලක ඈත දසුන වගේ
චමත්කාර සිත්තම තවරා
නුවන් තරු පුබුදු කළ සොඳුරිය...
රැය ඇවිටිලි කළත් නින්දට
අවනත නොවී මඟ හැර
මගේත් දරුවන්ගේත් හෙට වැඩ
අද නිම කරන පින්වන්තිය..
අම්මා වියූ පැදුරුවල
සුමට රටා තේරුම් ගෙන
කාලය අගුළු ලෑ නැණවතිය...
රුදා හංගාගෙන පොළොව වගේ
ඉකි ලෑමක් සුසුමක්
සසල නොකරන හිතවතිය...
සිසිල උණූහුම
මැසි මදුරු උවදුරු
අප පෙළා දෝ සිත බියෙන්
ලොව නිඳන යාමයේ
අවදි වන මුවැත්තිය
අබ්දුල් කේ. සාදීකින්
වැරදි පැනයකි
ඔබ අසයි
“හරිහම්බ කරල ඇති සෑහෙන්න
ඔය තරම් කාලයක් පිටරටක”..
නිරුත්ත වෙමි.. අසනු මැන මගෙන්..
පාර තොට වැරදිලා ජීවිතෙන් පැරදිලා
නීතියෙන් විසඳුමක් සොයා ආ
මිනිසකුට පිළිසරණ වූ අයුරු..
අසනු මැන මගෙන්..
ළද බොළඳ ළමා වයෙ මිනිස් ගොදුරක් වෙලා
නීතියෙන් විසඳුමක් සොයා ආ
ගැහැනියට පිළිසරණ වූ අයුරු..
දින ගනන් සති ගණන්
නොනැවති කතා කළ හැකිය මට
කැප කෙරූ හැටි දිවිය සහනයක් ලැබ දෙන්න
නීතියෙන් පිළිසරණ පතා ආ...
දුප්පතුන්ට හරිජනයන්ට ගණිකාවන්ට
බේබද්දන්ට සිරකරුවන්ට සරණාගතයන්ට
ආදිවාසීන්ට අසරණයන්ට..
අමිල වු අනගි වූ ඔවුන්ගේ තුති වදන්
පමණි එක් රැස් ක‍ළේ පුරා සතළිස් වසක්
මහාචාර්ය මෛත්‍රී පනාගොඩ
අතකසය තවම තරුණයි!
අග නුවර තරුණ කවි සමාජයේ 81වැනි සංවත්සරය සහ විශේෂ උත්සවය මහාචාර්ය ජේ. බී. දිසානායක මහතාගේ ප්‍රධානත්වයෙන් එස්.ද.එස් ජයසිංහ සමරු ශාලාවේ දී අද (20) ප.ව 2.30 ට පැවැත්වේ.
එක්දහස් නවසිය තිස්පහ අවුරුද්දේ දී කොළඹ වික්ටෝරියා උද්‍යානයේ දී (වර්තමානයේ විහාර මහා දේවි උද්‍යානයේ) කොළඹ කවි සමාජය ආරම්භ කෙරුණි. ඉන් පසු එක්දහස් නවසිය හතළිහ මුල් භාගයේ දී දෙමටගොඩ වාසය කළ ජේ. සී ජයතිලක රසවතානන්ගේ ජය නිවසේ පැවැති කොළඹ කවි සමාජයේ මහා සභා රැස්වීමකදී එහි නාමය අගනුවර තරුණ කවි සමාජය ලෙස හැඳින්වීම ඒකමතිකව තිරණය තිරණය විය. එහි ප්‍රථම සභාපතිවරයා වුයේ පී. බී. අල්විස් පෙරේරා කවියාය.
අගනුවර තරණ කවි සමාජය ආරම්භ කිරිමට මූලික අරමුණු කිහිපයක්ම තිබි ඇත්තේය. සිංහල භාෂාව රාජ්‍ය භාෂාව කිරීමට එකල අතකස කවියෝ පෙරමුණ ගත්හ. එමෙන්ම ප්‍රථම වරට කවිය වෙනුවෙන් සම්මාන පිදීම ආරම්භ කරන ලද්දේ ද අගනුවර තරුණ කවි සමාජය විසිනි. ඒ එක්දහස් නවසිය හැට හත වසරේදීය. මුල්ම වරට වී. ඩී ද ලැනරෝල් කවියා සම්මානයෙන් පිදුම් ලැබීය. එදා සිට අද දක්වාම කිවිපති, නර්තනපති, ගීපති සහ අතකස අභිමන් යන සම්මාන වලින් නිර්මාණ කරුවෝ පිදුම් ලබන්නාහ. ගෙවි ගිය කාලය තුළ කවියට ළැදි ආධුනික කවි කිවිදියන් සඳහා ගායනා තරග මෙන්ම පද්‍ය රචනා තරග පවත්වනු ලබන්නේය. එමෙන්ම මියගිය කවියන් සිහිකර මුද්දර නිකුත් කිරීම මෙන්ම වැඩිහිටියන්, පාසල් ළමයින් වෙනුවෙන්කාව්‍ය රසවිදීමේ වැඩ සටහන් පැවැත්වීම ද අතකස මඟින් කරගෙන යනු ලබන සමාජ සත්කාර අතර වේ.
කවි සුවඳ අතකස නිල පුවත් පත වන අතර අගනුවර තරුණ කවි සමාජය 1985 අංක 35 දරණ පනත යටතේ ශ්‍රී ලංකා ප්‍රජාතාන්ත්‍රික ජන රජයේ පාර්ලිමේන්තුව විසින් සම්මත එකම කවි කවි සමාජය වේ. මෙවර 82 වැනි සංවත්සරය සමරණ අගනුවර තරුණ කවි සමාජයේ ආරම්භයේ සිට මේ දක්වා පී.බී .අල්විස් පෙරේරා,විමලරත්න කුමාරගම,යු ඒ ඇස් පෙරේරා,සුදර්ම සෙනෙවිරත්න, සාගර පලන්සූරිය , එච් එම් කුඩලිගම, බිංගිරියේ විජයකුමාර, විමලේන්ද්‍ර වතුරේගම, සූරසේන ආටිගල, උපනන්ද බටුගෙදර විමලසිරි පෙරේරා, චිත්‍රානන්ද අබේසේකර,වල්ගම සෝමතිලක, සේසිරි විජේසේකර, ගාල්ලේ බර්ලින් ආදී කවියෝ සභාපති ධුරත්වය ඉසිලූහ.
ආසිරි විජේසේකර
සම ලේකම්
අගනුවර තරුණ කවි සමාජය
